Vill enginn vinna í álveri? 10. október 2006 20:07 Ein bábiljan sem haldið hefur verið fram í deilunum um stóriðju er að fólk kæri sig ekki um störf í álveri. Ég man ekki betur en að Sigurður Gísli Pálmason, einn af íslensku stórkapítalistunum, hafi eitt sinn spurt í ræðu hjá Verslunarráðinu hvort fólk vildi láta börnin sín vinna í álveri? Þá spurði einhver á móti, vonlega, hver vildi frekar láta afkomendurna vinna á kassa í Hagkaup eða Bónus? Álverið í Straumsvík hefur löngum þótt eftirsóknarverður vinnustaður, það hefur verið kjölfestan í atvinnulífinu í Hafnarfirði, og hið sama virðist ætla að verða raunin með álverið í Reyðarfirði. Þar er nánast slegist um störfin. Þetta þarf ekki að koma á óvart, sæmilega vel launuð störf liggja ekki á lausu og sérstaklega ekki fyrir þá sem hafa litla menntun. Ég kom þarna austur í vor - maður varð aðallega að passa sig á að láta ekki steypubílana keyra yfir sig. Slíkur var atgangurinn. Kristján Már Unnarsson fréttamaður var með ágæta umfjöllun um þetta í fréttum Stöðvar 2 um daginn. Hann fór austur og spurði - hvaðan kemur fólkið sem vinnur í álverinu? Svarið: Það kemur að talsverðu leyti frá öðrum landshlutum sem standa höllum fæti, frá stöðum eins og til dæmis Húsavík og Vestmannaeyjum. Ekki frá höfuðborgarsvæðinu þar sem er næga atvinnu að hafa. Hvað segir þetta um byggðaþróunina? --- --- --- Þegar ég var unglingur vann ég í fiski í Vestmannaeyjum. Þetta var árið eftir gos. Fyrir gos höfðu íbúar Vestmannaeyja verið meira en fimm þúsund. Það var kappsmál eyjaskeggja að ná aftur þeirri tölu eftir gosið og tókst merkilegt nokk. Síðan hefur sigið á ógæfuhliðina. Það er ekki lengur hægt að halda uppi flugi til Eyja nema það sé ríkisstyrkt. Kannski ekki furða. Nú búa aðeins um 4000 manns á Heimaey og fer stöðugt fækkandi. Kannski kemst Árni Johnsen aftur á þing veifandi loforðinu um að redda göngum? --- --- --- Í framhaldi af þessu má hrósa Fréttablaðinu fyrir góða úttekt á byggðamálum sem hefur birst að undanförnu - og hefur vakið furðu litla athygli. En einhvern veginn eru byggðamálin þess eðlis að ef eitthvað er sagt um þau af viti, þá nennir enginn að hlusta. --- --- --- Íslenskir ráðherrar fá að hitta aðalfólkið í Washington í tilefni af nýjum varnarsamningi. Condi gat reyndar ekki tekið á móti þeim Valgerði og Geir í dag og það er líka óvíst með morgundaginn. Eigum telja þetta lítilsvirðingu við smáþjóðina? Svo fá Íslendingingarnir að fara í Pentagon að hitta einn óvinsælasta mann í heimi, Donald Rumsfeld. Ekki einu sinni Laura, forsetafrú Bandaríkjanna, þolir hann. Nú væri kannski tilvalið tækifæri til að tjá utanríkisráðherra heimsveldisins og þrjótnum í varnarmálaráðuneytinu hvaða hug velflestir Íslendingar bera til Bushstjórnarinnar og hernaðarbrölts hennar. En það verður ekki gert, það er jú um þennan dapurlega varnarsamning að tefla. Íslensku ráðherrarnir eiga eftir að verða brosmildir og hæfilega lítilþægir. Og þetta eru fulltrúar þjóðarinnar sem ætlar sér pláss í Öryggisráði Sameinuðu þjóðanna. Til að gera hvað? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Pistlar Silfur Egils Skoðanir Mest lesið Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Fyrstu jólin eftir ástvinamissi Anna Sigurðardóttir Skoðun Atvinnumál fatlaðra Ína Valsdóttir Skoðun „Þetta er ekki hægt, en það verður samt að gera þetta“ Arnar Þór Jónsson Skoðun Mýtan um sæstreng! Andrés Pétursson Skoðun Milljónerí Hannes Örn Blandon Skoðun Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun Bíp Bíp Bíp Ágúst Mogensen Skoðun Það er ekki nóg að vera klár stelpa/strákur/stálp Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Hvað er borgaraleg pólitík? Guðjón Heiðar Pálsson Skoðun
Ein bábiljan sem haldið hefur verið fram í deilunum um stóriðju er að fólk kæri sig ekki um störf í álveri. Ég man ekki betur en að Sigurður Gísli Pálmason, einn af íslensku stórkapítalistunum, hafi eitt sinn spurt í ræðu hjá Verslunarráðinu hvort fólk vildi láta börnin sín vinna í álveri? Þá spurði einhver á móti, vonlega, hver vildi frekar láta afkomendurna vinna á kassa í Hagkaup eða Bónus? Álverið í Straumsvík hefur löngum þótt eftirsóknarverður vinnustaður, það hefur verið kjölfestan í atvinnulífinu í Hafnarfirði, og hið sama virðist ætla að verða raunin með álverið í Reyðarfirði. Þar er nánast slegist um störfin. Þetta þarf ekki að koma á óvart, sæmilega vel launuð störf liggja ekki á lausu og sérstaklega ekki fyrir þá sem hafa litla menntun. Ég kom þarna austur í vor - maður varð aðallega að passa sig á að láta ekki steypubílana keyra yfir sig. Slíkur var atgangurinn. Kristján Már Unnarsson fréttamaður var með ágæta umfjöllun um þetta í fréttum Stöðvar 2 um daginn. Hann fór austur og spurði - hvaðan kemur fólkið sem vinnur í álverinu? Svarið: Það kemur að talsverðu leyti frá öðrum landshlutum sem standa höllum fæti, frá stöðum eins og til dæmis Húsavík og Vestmannaeyjum. Ekki frá höfuðborgarsvæðinu þar sem er næga atvinnu að hafa. Hvað segir þetta um byggðaþróunina? --- --- --- Þegar ég var unglingur vann ég í fiski í Vestmannaeyjum. Þetta var árið eftir gos. Fyrir gos höfðu íbúar Vestmannaeyja verið meira en fimm þúsund. Það var kappsmál eyjaskeggja að ná aftur þeirri tölu eftir gosið og tókst merkilegt nokk. Síðan hefur sigið á ógæfuhliðina. Það er ekki lengur hægt að halda uppi flugi til Eyja nema það sé ríkisstyrkt. Kannski ekki furða. Nú búa aðeins um 4000 manns á Heimaey og fer stöðugt fækkandi. Kannski kemst Árni Johnsen aftur á þing veifandi loforðinu um að redda göngum? --- --- --- Í framhaldi af þessu má hrósa Fréttablaðinu fyrir góða úttekt á byggðamálum sem hefur birst að undanförnu - og hefur vakið furðu litla athygli. En einhvern veginn eru byggðamálin þess eðlis að ef eitthvað er sagt um þau af viti, þá nennir enginn að hlusta. --- --- --- Íslenskir ráðherrar fá að hitta aðalfólkið í Washington í tilefni af nýjum varnarsamningi. Condi gat reyndar ekki tekið á móti þeim Valgerði og Geir í dag og það er líka óvíst með morgundaginn. Eigum telja þetta lítilsvirðingu við smáþjóðina? Svo fá Íslendingingarnir að fara í Pentagon að hitta einn óvinsælasta mann í heimi, Donald Rumsfeld. Ekki einu sinni Laura, forsetafrú Bandaríkjanna, þolir hann. Nú væri kannski tilvalið tækifæri til að tjá utanríkisráðherra heimsveldisins og þrjótnum í varnarmálaráðuneytinu hvaða hug velflestir Íslendingar bera til Bushstjórnarinnar og hernaðarbrölts hennar. En það verður ekki gert, það er jú um þennan dapurlega varnarsamning að tefla. Íslensku ráðherrarnir eiga eftir að verða brosmildir og hæfilega lítilþægir. Og þetta eru fulltrúar þjóðarinnar sem ætlar sér pláss í Öryggisráði Sameinuðu þjóðanna. Til að gera hvað?
Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun
Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun