Hvar eru talsmenn neytenda? Ólafur Þ. Stephensen skrifar 17. júlí 2012 06:00 Íslenzk stjórnvöld hafa engan vilja sýnt til að hrófla við núverandi landbúnaðarkerfi, þótt það sé eitt það dýrasta í heimi, eða nýta tækifæri sem alþjóðlegir samningar gefa til að auka samkeppni í viðskiptum með búvörur. Ekki er hægt að sjá neinn mun á viljaleysinu á milli þeirra stjórnmálaflokka sem setið hafa á þingi undanfarin ár. Þetta skrifuðu Andrés Magnússon, framkvæmdastjóri Samtaka verzlunar og þjónustu (SVÞ), og Margrét Kristmannsdóttir, formaður SVÞ, í grein í Fréttablaðinu í gær. Það er rétt hjá greinarhöfundunum að þetta er dapurleg lýsing á staðreyndum. Andrés og Margrét segja ennfremur: „Stjórnvöld hafa fylgt þeirri stefnu að gera innflutning á landbúnaðarvörum eins erfiðan og mögulegt er og til að fá stjórnvöld til að virða gerða samninga hafa SVÞ þurft að nýta flest þau úrræði sem tiltæk eru að lögum." Þau rekja kærur til umboðsmanns Alþingis, kvartanir til Eftirlitsstofnunar EFTA og dómsmál vegna framkvæmdar Íslands á alþjóðasamningum. „Það hlýtur að teljast fáheyrt að hagsmunasamtök þurfi ítrekað að beita lagalegum úrræðum til þess að knýja á um að stjórnvöld virði samninga sem þau sjálf hafa gert! Það er engu að síður staðreynd málsins," skrifa forystumenn SVÞ. Þau bæta við að fullyrða megi að staðan væri önnur ef verja þyrfti útflutningshagsmuni Íslands samkvæmt sömu alþjóðasamningum; þá hefðu stjórnvöld gengið fram fyrir skjöldu. „Það er eins og íslensk stjórnvöld gleymi oft að alþjóðasamningar veita réttindi en leggja jafnframt skyldur á báða samningsaðila, ekki aðeins á annan þeirra. Og íslensk stjórnvöld geta ekki valið hvaða alþjóðasamninga þau kjósa að virða," segja Andrés og Margrét. Þessi tvískinnungur íslenzkra stjórnvalda hefur komið vel fram í samningaviðræðum á vettvangi Heimsviðskiptastofnunarinnar (WTO) um aukna fríverzlun. Sömu samningamenn, í umboði sama ráðherra, halda því annars vegar fram að afnema eigi tolla á sjávarafurðum og ríkisstyrki til sjávarútvegs, en hins vegar að halda beri háum tollum á búvörum og ríkisstyrkjum til landbúnaðarins. Þó færa önnur ríki fram sömu rök fyrir vernd sjávarútvegsins og Ísland fyrir vernd landbúnaðarins. Talsmenn landbúnaðarins fagna því líka að nýjar heilbrigðisreglur auðveldi framleiðendum íslenzkrar búvöru stórlega að koma vöru sinni á markað í ríkjum Evrópusambandsins, en kvarta undan því að sömu reglur rýmki um of fyrir innflutningi hingað til lands. Þetta er stefna sem er í mótsögn við sjálfa sig, óskiljanleg og fáránleg. Fríverzlun og frjáls samkeppni stuðlar að lægra vöruverði og er eitt mikilvægasta hagsmunamál neytenda. Hvernig stendur þá á því að á Alþingi ríkir samstaða um að verja þessa bjánalegu fríverzlunarstefnu og úrelt haftakerfi landbúnaðarins, ef ekki í verki þá með þögninni? Margrét og Andrés lýsa eftir hópi stjórnmálamanna, þvert á flokka, sem hafi kjark til að beita sér fyrir breytingum í þágu neytenda. Hvar eru þeir? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Fyrstu jólin eftir ástvinamissi Anna Sigurðardóttir Skoðun Atvinnumál fatlaðra Ína Valsdóttir Skoðun „Þetta er ekki hægt, en það verður samt að gera þetta“ Arnar Þór Jónsson Skoðun Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun Mýtan um sæstreng! Andrés Pétursson Skoðun Bíp Bíp Bíp Ágúst Mogensen Skoðun Milljónerí Hannes Örn Blandon Skoðun Hvað er borgaraleg pólitík? Guðjón Heiðar Pálsson Skoðun Það er ekki nóg að vera klár stelpa/strákur/stálp Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun
Íslenzk stjórnvöld hafa engan vilja sýnt til að hrófla við núverandi landbúnaðarkerfi, þótt það sé eitt það dýrasta í heimi, eða nýta tækifæri sem alþjóðlegir samningar gefa til að auka samkeppni í viðskiptum með búvörur. Ekki er hægt að sjá neinn mun á viljaleysinu á milli þeirra stjórnmálaflokka sem setið hafa á þingi undanfarin ár. Þetta skrifuðu Andrés Magnússon, framkvæmdastjóri Samtaka verzlunar og þjónustu (SVÞ), og Margrét Kristmannsdóttir, formaður SVÞ, í grein í Fréttablaðinu í gær. Það er rétt hjá greinarhöfundunum að þetta er dapurleg lýsing á staðreyndum. Andrés og Margrét segja ennfremur: „Stjórnvöld hafa fylgt þeirri stefnu að gera innflutning á landbúnaðarvörum eins erfiðan og mögulegt er og til að fá stjórnvöld til að virða gerða samninga hafa SVÞ þurft að nýta flest þau úrræði sem tiltæk eru að lögum." Þau rekja kærur til umboðsmanns Alþingis, kvartanir til Eftirlitsstofnunar EFTA og dómsmál vegna framkvæmdar Íslands á alþjóðasamningum. „Það hlýtur að teljast fáheyrt að hagsmunasamtök þurfi ítrekað að beita lagalegum úrræðum til þess að knýja á um að stjórnvöld virði samninga sem þau sjálf hafa gert! Það er engu að síður staðreynd málsins," skrifa forystumenn SVÞ. Þau bæta við að fullyrða megi að staðan væri önnur ef verja þyrfti útflutningshagsmuni Íslands samkvæmt sömu alþjóðasamningum; þá hefðu stjórnvöld gengið fram fyrir skjöldu. „Það er eins og íslensk stjórnvöld gleymi oft að alþjóðasamningar veita réttindi en leggja jafnframt skyldur á báða samningsaðila, ekki aðeins á annan þeirra. Og íslensk stjórnvöld geta ekki valið hvaða alþjóðasamninga þau kjósa að virða," segja Andrés og Margrét. Þessi tvískinnungur íslenzkra stjórnvalda hefur komið vel fram í samningaviðræðum á vettvangi Heimsviðskiptastofnunarinnar (WTO) um aukna fríverzlun. Sömu samningamenn, í umboði sama ráðherra, halda því annars vegar fram að afnema eigi tolla á sjávarafurðum og ríkisstyrki til sjávarútvegs, en hins vegar að halda beri háum tollum á búvörum og ríkisstyrkjum til landbúnaðarins. Þó færa önnur ríki fram sömu rök fyrir vernd sjávarútvegsins og Ísland fyrir vernd landbúnaðarins. Talsmenn landbúnaðarins fagna því líka að nýjar heilbrigðisreglur auðveldi framleiðendum íslenzkrar búvöru stórlega að koma vöru sinni á markað í ríkjum Evrópusambandsins, en kvarta undan því að sömu reglur rýmki um of fyrir innflutningi hingað til lands. Þetta er stefna sem er í mótsögn við sjálfa sig, óskiljanleg og fáránleg. Fríverzlun og frjáls samkeppni stuðlar að lægra vöruverði og er eitt mikilvægasta hagsmunamál neytenda. Hvernig stendur þá á því að á Alþingi ríkir samstaða um að verja þessa bjánalegu fríverzlunarstefnu og úrelt haftakerfi landbúnaðarins, ef ekki í verki þá með þögninni? Margrét og Andrés lýsa eftir hópi stjórnmálamanna, þvert á flokka, sem hafi kjark til að beita sér fyrir breytingum í þágu neytenda. Hvar eru þeir?
Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun
Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun