Ógöngur opinbers launakerfis Ólafur Þ. Stephensen skrifar 18. september 2012 06:00 Ákvörðun Guðbjarts Hannessonar velferðarráðherra um að hækka Björn Zoëga, forstjóra Landspítalans, duglega í launum, hefur dregið dilk á eftir sér. Eins og Fréttablaðið sagði frá á laugardaginn hefur launahækkun forstjórans magnað upp óánægju á spítalanum, þar sem niðurskurður og aukið vinnuálag hafa verið daglegt brauð starfsmanna. „Forstjórinn hefur gjarnan beitt því fyrir sig í pistlum og á fundum með starfsfólki að þau séu öll saman í liði í baráttunni, en hann hefur að margra mati sagt sig úr liðinu með því að þiggja hækkunina," sagði Elsa B. Friðfinnsdóttir, formaður Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga, í helgarblaðinu. Þessi áhrif á starfsandann á spítalanum hefur ráðherrann líklega ekki séð fyrir. Ákvörðun hans er að sumu leyti skiljanleg, að öðru leyti misráðin og fyrst og fremst varpar hún ljósi á þær ógöngur, sem launakerfi starfsmanna hins opinbera er komið í. Í fyrsta lagi undirstrikar þessi ákvörðun endanlega hvað sú stefna ríkisstjórnarinnar að enginn ríkisstarfsmaður eigi að hafa hærri laun en forsætisráðherra, er galin. Fyrir var forstjóri Landspítalans með umtalsvert hærri laun en forsætisráðherrann og er nú meira en tvöfalt hærri í launum. Það er vegna þess að hann tilheyrir hópi fólks sem er miklu meiri eftirspurn eftir en stjórnmálamönnum. Jafnvel eftir hækkun þættu launin ekki há forstjóralaun í einkafyrirtæki með viðlíka starfsmannafjölda og veltu. Í öðru lagi var það alveg skiljanlegt að ráðherrann gripi til þessara ráðstafana þegar forstjóra Landspítalans bauðst starf á spítala í útlöndum fyrir talsvert hærri laun. Hann hefur verið lykilmaður í því að ná niður kostnaði á spítalanum á erfiðum tímum og unnið gott starf við að halda rekstrinum innan fjárheimilda. Ráðherrann gerði forstjóranum kleift að bæta við sig vinnu í starfi sínu sem læknir og hækka þannig tekjur sínar. Þannig gerast kaupin á eyrinni í fyrirtækjum, þegar keppinautarnir bjóða í lykilfólk; oft er brugðizt við með því að hækka við það launin. Gallinn er bara sá að launakerfi opinberra starfsmanna gerir alls ekki ráð fyrir að hægt sé að bregðast við samkeppni með einstaklingsbundnum launaákvörðunum. Eins og starfsmenn Landspítalans hafa bent á, gildir það sama um þá marga og forstjórann, að þeim bjóðast betur launuð störf í útlöndum. Margt heilbrigðisstarfsfólk hefur raunar nú þegar þegið slík störf og spítalinn hefur ekki reynt að halda í það með því að bjóða betri kjör. Til lengri tíma litið leiðir þetta ósveigjanlega launakerfi Landspítalann og margar aðrar ríkisstofnanir í ógöngur. Þær munu verða undir í samkeppni um hæfasta fólkið. Það er brýnt að breyta launakerfinu þannig að það taki mið af því að starfsfólk er mismunandi eftirsótt. Sennilega hefur Guðbjartur Hannesson ekki haft hugmynd um að hann hefði slegið enn eina stoðina undan núverandi launakerfi ríkisstarfsmanna þegar hann tók skyndiákvörðun til að halda í hæfan starfsmann. Það blasir þó við að það gerði hann í raun. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Fyrstu jólin eftir ástvinamissi Anna Sigurðardóttir Skoðun Atvinnumál fatlaðra Ína Valsdóttir Skoðun „Þetta er ekki hægt, en það verður samt að gera þetta“ Arnar Þór Jónsson Skoðun Mýtan um sæstreng! Andrés Pétursson Skoðun Milljónerí Hannes Örn Blandon Skoðun Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun Bíp Bíp Bíp Ágúst Mogensen Skoðun Það er ekki nóg að vera klár stelpa/strákur/stálp Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Hvað er borgaraleg pólitík? Guðjón Heiðar Pálsson Skoðun
Ákvörðun Guðbjarts Hannessonar velferðarráðherra um að hækka Björn Zoëga, forstjóra Landspítalans, duglega í launum, hefur dregið dilk á eftir sér. Eins og Fréttablaðið sagði frá á laugardaginn hefur launahækkun forstjórans magnað upp óánægju á spítalanum, þar sem niðurskurður og aukið vinnuálag hafa verið daglegt brauð starfsmanna. „Forstjórinn hefur gjarnan beitt því fyrir sig í pistlum og á fundum með starfsfólki að þau séu öll saman í liði í baráttunni, en hann hefur að margra mati sagt sig úr liðinu með því að þiggja hækkunina," sagði Elsa B. Friðfinnsdóttir, formaður Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga, í helgarblaðinu. Þessi áhrif á starfsandann á spítalanum hefur ráðherrann líklega ekki séð fyrir. Ákvörðun hans er að sumu leyti skiljanleg, að öðru leyti misráðin og fyrst og fremst varpar hún ljósi á þær ógöngur, sem launakerfi starfsmanna hins opinbera er komið í. Í fyrsta lagi undirstrikar þessi ákvörðun endanlega hvað sú stefna ríkisstjórnarinnar að enginn ríkisstarfsmaður eigi að hafa hærri laun en forsætisráðherra, er galin. Fyrir var forstjóri Landspítalans með umtalsvert hærri laun en forsætisráðherrann og er nú meira en tvöfalt hærri í launum. Það er vegna þess að hann tilheyrir hópi fólks sem er miklu meiri eftirspurn eftir en stjórnmálamönnum. Jafnvel eftir hækkun þættu launin ekki há forstjóralaun í einkafyrirtæki með viðlíka starfsmannafjölda og veltu. Í öðru lagi var það alveg skiljanlegt að ráðherrann gripi til þessara ráðstafana þegar forstjóra Landspítalans bauðst starf á spítala í útlöndum fyrir talsvert hærri laun. Hann hefur verið lykilmaður í því að ná niður kostnaði á spítalanum á erfiðum tímum og unnið gott starf við að halda rekstrinum innan fjárheimilda. Ráðherrann gerði forstjóranum kleift að bæta við sig vinnu í starfi sínu sem læknir og hækka þannig tekjur sínar. Þannig gerast kaupin á eyrinni í fyrirtækjum, þegar keppinautarnir bjóða í lykilfólk; oft er brugðizt við með því að hækka við það launin. Gallinn er bara sá að launakerfi opinberra starfsmanna gerir alls ekki ráð fyrir að hægt sé að bregðast við samkeppni með einstaklingsbundnum launaákvörðunum. Eins og starfsmenn Landspítalans hafa bent á, gildir það sama um þá marga og forstjórann, að þeim bjóðast betur launuð störf í útlöndum. Margt heilbrigðisstarfsfólk hefur raunar nú þegar þegið slík störf og spítalinn hefur ekki reynt að halda í það með því að bjóða betri kjör. Til lengri tíma litið leiðir þetta ósveigjanlega launakerfi Landspítalann og margar aðrar ríkisstofnanir í ógöngur. Þær munu verða undir í samkeppni um hæfasta fólkið. Það er brýnt að breyta launakerfinu þannig að það taki mið af því að starfsfólk er mismunandi eftirsótt. Sennilega hefur Guðbjartur Hannesson ekki haft hugmynd um að hann hefði slegið enn eina stoðina undan núverandi launakerfi ríkisstarfsmanna þegar hann tók skyndiákvörðun til að halda í hæfan starfsmann. Það blasir þó við að það gerði hann í raun.
Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun
Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun