Samfylkingin er í tilvistarkreppu Sigurjón M. Egilsson skrifar 19. mars 2015 07:00 Landsfundur Samfylkingarinnar verður settur í fyrramálið. Engum dylst að Samfylkingin á bágt. Flokkurinn var stofnaður til að vera annar af tveimur turnum íslenskra stjórnmála. Í fyrstu blés ágætlega í segl Samfylkingarinnar. Flokkurinn fékk síðan einstakt tækifæri þegar hann var leiddur til forystu. Formaður flokksins varð forsætisráðherra. Síðan hefur hallað undan fæti. Staða flokksins er fjarri settum markmiðum. Þjóðin fyrirgaf honum að hafa verið helmingur hrunstjórnarinnar. Í kosningum eftir hrunið jók flokkurinn fylgi sitt og bætti við sig tveimur þingmönnum, fór úr átján í tuttugu. Nú eru þeir aðeins níu. Og allir eiga þeir sameiginlegt að hafa í kosningunum 2013 tapað þingmönnum, samherjum, í sínum kjördæmum. Allir þingmenn Samfylkingarinnar fóru halloka í kosningunum. Hinn stjórnarflokkurinn, Vinstri græn, fór einnig illa í þeim kosningum, en hefur ratað aftur á sinn fyrri bás. Landsfundur Samfylkingarinnar er framundan og nokkuð víst er að umboð æðstu forystu flokksins verði endurnýjað, eins og ekkert sé sjálfsagðara. Það getur ekki verið sjálfsagt. Nærri tvö ár eru frá kosningunum afdrifaríku og fylgi flokksins er enn svo langt frá öllum markmiðum að erfitt er að trúa að félagar í flokknum geti sæst á stöðuna. Í nýlegri skoðanakönnun Fréttablaðsins mældist Samfylkingin með rétt rúm sextán prósent sem er einu prósentustigi minna en flokkurinn fékk í síðasta Þjóðarpúlsi Gallup. Hvað ætli valdi að í slíku árferði séu ekki átök um forystuna? Og málefnin? Hvað ætlar flokkurinn að ræða á fundinum? Samkvæmt dagskránni verða málstofur um sveitarstjórnarmál, hvort Ísland sé best í heimi og þriðja æviskeiðið, það er sextíu ára og eldri, húsnæðismál, kvennahreyfingu og græna netið. Hvað með Evrópusambandið, peningamálin, fjármagnshöftin, krónuna, sjávarútveginn, stjórnarskrána, menntamálin, samgöngurnar, virkjanir og ekki virkjanir, atvinnustefnuna, mannréttindi, byggðastefnu, náttúruna, menninguna? Og svo mætti áfram telja. Samfylkingin virðist kunna vel við sig á áhorfendabekkjunum. Eigi að verða minnsta von til að draumar stofnenda Samfylkingarinnar rætist er ljóst að gera verður betur. Það hlýtur að teljast hart að flokkur sem frá stofnun og fram að síðustu kosningum hafði sautján til tuttugu þingmenn skuli ekki hafa afl til að takast á við stöðuna. Meðan hér situr óvinsæl ríkisstjórn þarf Samfylkingarfólk að horfa á fylgið, sem nú tínist af Framsóknarflokki, fara framhjá. Samfylkingin er ekki að gera það gott þessa dagana. Þegar illa áraði hjá Alþýðuflokknum, einum af forverum Samfylkingarinnar, steig Jón Baldvin Hannibalsson fram og bauð sig fram gegn sitjandi formanni, Kjartani Jóhannssyni, með þeim rökum að þegar kallinn í brúnni fiskaði ekki, yrði að skipta um formann. Og hafði betur. Í dag gilda greinilega önnur lögmál. Eða er staðan sú að enginn fæst til að fara gegn formanninum? Vill enginn leiða flokkinn í þeim dal sem hann virðist fastur í? Hvað sem því líður skuldar Samfylkingin þjóðinni að koma fram með lausnir, málefni og skarpa framtíðarsýn. Samfylkingin gengst undir stöðupróf um helgina. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sigurjón M. Egilsson Mest lesið 40 ára ráðgáta leyst Arnór Bjarki Svarfdal Skoðun Stjórnlaust útlendingahatur Útlendingastofnunar Jón Frímann Jónsson Skoðun Kvenréttindi varða okkur öll - óháð kyni Rósa S. Sigurðardóttir Skoðun Jólin og börnin okkar: Að leggja áherslu á samveru frekar en gjafir Valgerður Bára Bárðardóttir Skoðun Innviðauppbygging og viðhald í Sveitarfélaginu Árborg Álfheiður Eymarsdóttir,Sveinn Ægir Birgisson Skoðun Íslenskur útgerðarmaður, evrópsk verkakona Sigurgeir B. Kristgeirsson Skoðun Maður á sviði: Narsissisti í nánu sambandi Hrafnhildur Sigmarsdóttir Skoðun Bílastæði eru hættulegri en þú heldur Hrefna Sigurjónsdóttir Skoðun Sýrland í stuttu máli Omran Kassoumeh Skoðun Brottvísanir frá sjónarhorni íslenskukennara Sigurlín Bjarney Gísladóttir Skoðun
Landsfundur Samfylkingarinnar verður settur í fyrramálið. Engum dylst að Samfylkingin á bágt. Flokkurinn var stofnaður til að vera annar af tveimur turnum íslenskra stjórnmála. Í fyrstu blés ágætlega í segl Samfylkingarinnar. Flokkurinn fékk síðan einstakt tækifæri þegar hann var leiddur til forystu. Formaður flokksins varð forsætisráðherra. Síðan hefur hallað undan fæti. Staða flokksins er fjarri settum markmiðum. Þjóðin fyrirgaf honum að hafa verið helmingur hrunstjórnarinnar. Í kosningum eftir hrunið jók flokkurinn fylgi sitt og bætti við sig tveimur þingmönnum, fór úr átján í tuttugu. Nú eru þeir aðeins níu. Og allir eiga þeir sameiginlegt að hafa í kosningunum 2013 tapað þingmönnum, samherjum, í sínum kjördæmum. Allir þingmenn Samfylkingarinnar fóru halloka í kosningunum. Hinn stjórnarflokkurinn, Vinstri græn, fór einnig illa í þeim kosningum, en hefur ratað aftur á sinn fyrri bás. Landsfundur Samfylkingarinnar er framundan og nokkuð víst er að umboð æðstu forystu flokksins verði endurnýjað, eins og ekkert sé sjálfsagðara. Það getur ekki verið sjálfsagt. Nærri tvö ár eru frá kosningunum afdrifaríku og fylgi flokksins er enn svo langt frá öllum markmiðum að erfitt er að trúa að félagar í flokknum geti sæst á stöðuna. Í nýlegri skoðanakönnun Fréttablaðsins mældist Samfylkingin með rétt rúm sextán prósent sem er einu prósentustigi minna en flokkurinn fékk í síðasta Þjóðarpúlsi Gallup. Hvað ætli valdi að í slíku árferði séu ekki átök um forystuna? Og málefnin? Hvað ætlar flokkurinn að ræða á fundinum? Samkvæmt dagskránni verða málstofur um sveitarstjórnarmál, hvort Ísland sé best í heimi og þriðja æviskeiðið, það er sextíu ára og eldri, húsnæðismál, kvennahreyfingu og græna netið. Hvað með Evrópusambandið, peningamálin, fjármagnshöftin, krónuna, sjávarútveginn, stjórnarskrána, menntamálin, samgöngurnar, virkjanir og ekki virkjanir, atvinnustefnuna, mannréttindi, byggðastefnu, náttúruna, menninguna? Og svo mætti áfram telja. Samfylkingin virðist kunna vel við sig á áhorfendabekkjunum. Eigi að verða minnsta von til að draumar stofnenda Samfylkingarinnar rætist er ljóst að gera verður betur. Það hlýtur að teljast hart að flokkur sem frá stofnun og fram að síðustu kosningum hafði sautján til tuttugu þingmenn skuli ekki hafa afl til að takast á við stöðuna. Meðan hér situr óvinsæl ríkisstjórn þarf Samfylkingarfólk að horfa á fylgið, sem nú tínist af Framsóknarflokki, fara framhjá. Samfylkingin er ekki að gera það gott þessa dagana. Þegar illa áraði hjá Alþýðuflokknum, einum af forverum Samfylkingarinnar, steig Jón Baldvin Hannibalsson fram og bauð sig fram gegn sitjandi formanni, Kjartani Jóhannssyni, með þeim rökum að þegar kallinn í brúnni fiskaði ekki, yrði að skipta um formann. Og hafði betur. Í dag gilda greinilega önnur lögmál. Eða er staðan sú að enginn fæst til að fara gegn formanninum? Vill enginn leiða flokkinn í þeim dal sem hann virðist fastur í? Hvað sem því líður skuldar Samfylkingin þjóðinni að koma fram með lausnir, málefni og skarpa framtíðarsýn. Samfylkingin gengst undir stöðupróf um helgina.
Jólin og börnin okkar: Að leggja áherslu á samveru frekar en gjafir Valgerður Bára Bárðardóttir Skoðun
Innviðauppbygging og viðhald í Sveitarfélaginu Árborg Álfheiður Eymarsdóttir,Sveinn Ægir Birgisson Skoðun
Jólin og börnin okkar: Að leggja áherslu á samveru frekar en gjafir Valgerður Bára Bárðardóttir Skoðun
Innviðauppbygging og viðhald í Sveitarfélaginu Árborg Álfheiður Eymarsdóttir,Sveinn Ægir Birgisson Skoðun