
Opið bréf til RÚV
Við starfsmenn barnaverndarnefndar Hafnarfjarðar viljum vekja athygli þína á því hversu erfitt og vandmeðfarið starf barnaverndarstarfsmanna er. Hjá barnaverndarnefnd Hafnarfjarðar starfar fólk með allt að 30 ára starfsreynslu af barnaverndarstarfi. Svipað gildir um starfsmenn hjá Barnavernd Reykjavíkur. Engar meiriháttar ákvarðanir eru teknar án þess að þær séu bornar undir teymi sérfræðinga í barnavernd. Ef ekki næst samvinna við foreldra er málið lagt fyrir barnaverndarnefnd þar sem foreldrar geta nýtt sér andmælarétt sinn og börnunum er skipaður talsmaður. Flest mál eru unnin í góðri samvinnu við foreldra.
Barnaverndarstarfsmenn eru málsvarar barna sem geta ekki varið sig. Flest börn vilja alast upp hjá foreldrum sínum, en engu að síður eru foreldrarnir ekki alltaf í stakk búnir til að veita börnum sínum þá ást, umhyggju og aga sem þau þurfa á að halda, sum vegna áfengis- og fíkniefnavanda, vegna geðræns vanda eða þroskafrávika og í sumum tilfellum vegna áhættuhegðunar barna.
Í öllum tilfellum er reynt að styðja foreldra til að bæta forsjárhæfni sína en þegar þau úrræði sem barnavernd hefur yfir að ráða duga ekki til, getur komið til þess að vista þurfi börnin, til að byrja með í tímabundnu fóstri og síðar í varanlegu fóstri. Hér er um erfiðar ákvarðanir að ræða sem koma til af illri nauðsyn. Ekki er óalgengt að barnaverndarstarfsmenn og fjölskyldur þeirra fái hótanir frá ósáttum foreldrum, starfsmenn eru í sumum tilvikum nafngreindir í fjölmiðlum og á samfélagsmiðlum. Svo langt hefur jafnvel gengið að ráðist hefur verið á heimili starfsmanna barnaverndarnefndar.
Þegar fjölmiðlar beita sér gegn okkur fyrir að vinna vinnuna okkar af heilindum þá sárnar okkur og finnst að okkur vegið en sum okkar vilja hætta þessu og aðrir brenna upp. Við höfum metnað til að búa börnum og fjölskyldum betri aðstæður og höldum áfram okkar faglega starfi. Einhliða umfjöllun eins og átti sér stað í þættinum Kveik, gerir okkur þó erfitt fyrir. Hætta er á að þær fjölskyldur hverra mál eru nýlega komin inn á borð barnaverndar, upplifi ótta og vantraust í garð barnaverndar og getur það aukið á vanda þeirra og flækt meðferð mála.
Við vitum ekki hvaða ástæður liggja að baki því að ákveðið var að aðskilja systkinin sem um var rætt í Kveik þriðjudaginn 27. mars sl. Við vitum þó að það hlýtur að liggja rík ástæða á bak við ákvörðunina sem hefur verið tekin á meðferðarfundi af sérfræðingum barnaverndar. Fósturforeldrar líkt og starfsmenn barnaverndar eru bundnir trúnaði og því furðuðum við okkur á því að sjá Þóru Arnórsdóttur blaða í skjölum sem virðast vera trúnaðargögn sem fóru á milli fósturforeldra og starfsmanna barnaverndar. Auk þess hljóta margir að þekkja fósturforeldrana í sjón og vita um hvaða börn er að ræða.
Hver er að vernda börnin þarna? Er það faglegt að fjalla um mál sem varpar kastljósi á börnin og er algjörlega einhliða málflutningur? Í okkar vinnu er okkur skylt að kanna aðstæður barna sem best og kanna málið út frá öllum hliðum á faglegan hátt og hvetjum við starfsfólk RÚV til að gera slíkt hið sama. Fjölmiðlafólki líkt og barnaverndarstarfsmönnum ber að lúta lögum og reglum í vinnu sinni en í siðareglum blaðamanna segir: „Blaðamaður vandar upplýsingaöflun sína, úrvinnslu og framsetningu svo sem kostur er og sýnir fyllstu tillitssemi í vandasömum málum.“ Í reglum RÚV um meðferð athugasemda o.fl. segir að þess beri að gæta að vinnslan sé til fyrirmyndar varðandi gæði og fagleg vinnubrögð og gæta hlutlægni í frásögn. Því gerum við undirrituð alvarlegar athugasemdir við vinnubrögð starfsmanna RÚV, útvarps allra landsmanna, vegna umfjöllunar um barnaverndarmál í tilvitnuðum þáttum.
Höfundar eru
Ellen Guðlaugsdóttir
Helena Unnarsdóttir
Hildigunnur Bjarnadóttir
Kolbrún Ögmundsdóttir
Ólína Birgisdóttir
Ólöf Lára Ágústsdóttir
Matthildur Jóhannsdóttir
Valgerður Rún Haraldsdóttir
Ægir Örn Sigurgeirsson
starfsmenn barnaverndarnefndar Hafnarfjarðar
Skoðun

Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána?
Sigríður Ólafsdóttir skrifar

Þegar mannshjörtun mætast
Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson skrifar

Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla
Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar

Kristján á Sprengisandi lendir í ágjöf
Björn Ólafsson skrifar

Unglingar eiga skilið heildstætt mat frá framhaldsskólum
Sigurður Kári Harðarson skrifar

Stöðvum glæpagengi á Íslandi
Hjalti Vigfússon skrifar

Jafnlaunavottun - „Hverjir græða á jafnlaunavottun“
Gunnar Ármannsson skrifar

Gervigreind í skólum: Tækifæri sem fáir eru að ræða?
Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar

Enginn matur og næring án sérfræðiþekkingar
Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar

Öll endurhæfing er í eðli sínu starfsendurhæfing
Sveindís Anna Jóhannsdóttir skrifar

„Bíddu, varst þú ekki að biðja um þessa greiðslu?“
Heiðrún Jónsdóttir skrifar

Rétta leiðin til endurreisnar menntakerfisins?
Birgir Finnsson skrifar

Tvær dætur á Gaza - páskahugvekja
Viðar Hreinsson skrifar

Ef það líkist þjóðarmorði – þá er það þjóðarmorð!
Ólafur Ingólfsson skrifar

Vinnustaðir fatlaðs fólks
Atli Már Haraldsson skrifar

Þjónustustefna sveitarfélaga: Formsatriði eða mikilvægt stjórntæki?
Jón Hrói Finnsson skrifar

Blóð, sviti og tár
Jökull Jörgensen skrifar

Ertu knúin/n fram af verðugleika eða óverðugleika?
Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar

Er hægt að stjórna bæjarfélagi með óskhyggju?
Sigurþóra Bergsdóttir skrifar

Styrkleikar barna geta legið í öðru en að fá hæstu einkunnir
Anna Maria Jónsdóttir skrifar

Listin við að fara sér hægt
Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar

Kosningar í stjórn Visku: Þitt atkvæði skiptir máli!
Eydís Inga Valsdóttir skrifar

Ábyrgð yfirvalda á innra mati á skólastarfi
Anna Greta Ólafsdóttir skrifar

Bjánarnir úti á landi
Þorvaldur Lúðvík Sigurjónsson skrifar

Hvað kostar EES samningurinn þjóðina?
Sigurbjörn Svavarsson skrifar

En hvað með loftslagið?
Emma Soffía Elkjær Emilsdóttir,Eiríkur Hjálmarsson skrifar

Ráðherra og valdníðsla í hans nafni
Örn Pálmason skrifar

Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 1/3
Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar