Vilhelm er fréttaljósmyndari á Vísi og hefur síðustu mánuði myndað gosið í Geldingadölum fyrir fréttastofuna. Hann hefur þó myndað fleiri eldgos á ferlinum og hefur skoðað öll eldgos Íslands á þessari öld. Hann gaf út bókina Volcano á dögunum en í henni má finna magnaðar eldgosamyndir hans.
„Þetta er svo mögnuð upplifun. Því nær því betra, þá finnur þú kraftinn, finnur jörðina titra.“
Vilhelm hefur starfað sem landslags- og fréttaljósmyndari í tvo áratugi og eru eldgosamyndirnar í persónulegu uppáhaldi hjá honum. Allar myndirnar sem birtast hér eru úr bókinni.
Sökum þess hvað gosið í Geldingardölum stendur lengi yfir og er nálægt höfuðborgarsvæðinu, hefur Vilhelm farið ófáar ferðir upp að þessu gosi hvort sem það var á vegum vinnunnar, við björgunarsveitarstörf fyrir Hjálparsveit skáta í Kópavogi eða í sínum frítíma.
„Ég hætti að telja eftir tuttugu ferðir og það er vel yfir það. Ég fór nokkrum sinnum með flugi eða á bíl en oftast fór ég fótgangandi. Ég komst að því að ég er miklu fljótari að rölta að þessu gosi heldur en ég er að þrífa bílinn eftir að keyra þangað,“ segir Vilhelm og hlær.
„Svo hef ég náð að mynda svo mikið af fólki og stemninguna á svæðinu þegar ég er að ganga að gosinu og til baka. Þetta er saga þessa eldgoss, allt frá gosinu sjálfu yfir í fólk að elda á heitu hrauni, röðinni á klósettið yfir í björgunarsveitarfólk að bera burt slasaða konu.“
Í bókinni má meðal annars sjá myndir af gosinu í ýmsum veðrum, fegurðardrottningu stilla sér upp þar í síðkjól, forsetanum að skoða gosið, gasgrímum, troðfullum brekkum af fólki, röðinni við kaðalinn, hjálparsveitarfólki og fréttamönnum að störfum og svona mætti lengi telja.
„Þetta er ekta túristagos og aðgengið var gert svo flott.“
Vilhelm starfar eins og áður segir sem fréttaljósmyndari og var því einn af þeim fyrstu sem fór að gosinu til þess að mynda það. Vilhelm byrjaði í fjallamennsku um tólf eða þrettán ára aldur og var á fermingaraldri þegar hann gisti fyrst í snjóhúsi á Esjunni. Hann hefur svo elt ævintýrin með myndavélina framan á sér síðan. Hann hefur verið í Hjálparsveit skáta í Kópavogi frá unglingsárum og er ekkert að stefna á að hætta því starfi á næstunni.
Vilhelm segir að það hafi verið stórkostlegt að fylgjast með fallega gosinu í Geldingardölum. Eldgosið hefur breyst svo mikið frá því að það hófst að ljósmyndarar finna alltaf eitthvað nýtt að mynda.
„Ég var þarna um daginn í fyrsta sinn í smá tíma, reyndar í þoku, en maður vissi varla hvar maður var því þetta hafði breyst svo mikið. Ég kannaðist varla við staðinn sem ég var á. Það er alltaf gaman að sjá þetta.“
Í bókinni Volcano eru myndir af fleiri gosum en eldgosinu í Geldingardölum. Þar má líka finna myndir af Holuhrauni, Grímsvötnum, Fimmvörðuhálsi, Eyjafjallajökli, Heklu, Heimaey, Surtsey, Kötlu, Skaftáreldum og Öræfajökli.
„Helsta áskorunin við að mynda eldgos er að fara sér ekki á voða, það er náttúrulega númer eitt, tvö og þrjú. Svo skiptir máli að ná að vera þarna á réttum tíma, ljósaskiptin eru lang flottust,“ útskýrir Vilhelm.
„Það er líka mismunandi eftir gosum, í Eyjafjallajökli eltist ég við að mynda eldingarnar. Í Fimmvörðuhálsi þurfti maður að spá mikið í veðrinu. Hjá Kirkjubæjarklaustri sá maður ekki húddið á bílnum fyrir öskufalli. Það er oftast ekki jafn þægilegt að mynda gos eins og það sem er núna hérna við bæjardyrnar.“
Hægt er að finna myndir ljósmyndarans í bókinni Volcano, hér á Vísi, á vefsíðunni hans og á Instagram.
