Á annað hundrað manns hófu keppni klukkan níu á laugardagsmorgninum en á klukkutímafresti fóru hlauparar 6,7 kílómetra hring um Öskjuhlíðina. Fyrsta bakgarðshlaupið var haustið 2020 í Heiðmörk og var það haldið í annað sinn um haustið í fyrra en í ár var ákveðið að halda vorhlaup í Öskjuhlíðinni.
„Hlaupaleiðin er náttúrulega bara algjörlega geggjuð, þetta er blanda svona blanda af stígum og malbiki og nánast allir hlauparar töluðu um það hvað þetta væri skemmtileg leið,“ segir Elísabet Margeirsdóttir, einn stjórnandi Náttúruhlaupa, en hún segir mikilvægt að leiðin sé góð til að fólk nenni að hlaupa hana oft.
Veðrið lék við hlaupara á laugardeginum og klukkan níu á sunnudagsmorgun, eftir 24 hringi, voru fjórir hlauparar eftir. Þá fóru stjórnendur Náttúruhlaupa að huga að því að pakka saman, enda höfðu fyrri bakgarðshlaup aðeins farið upp í 25 hringi.
„Við sáum fram á að það væri séns að fara upp í 30 hringi, þetta fólk gæti það, þeir sem voru skráðir til leiks, en við áttum aldrei von á að þau myndu halda þetta svona út,“ segir Elísabet.
Aðeins tveir voru eftir þegar 31. hringurinn hófst en þau áttu eftir að halda áfram töluvert lengur. „Við bara trúðum þessu ekki og við vorum bara á leiðinni að pakka saman eftir hvern hring,“ segir Elísabet.
Erfiðara að stoppa heldur en að hlaupa
Það var ekki fyrr en klukkan fjögur í nótt sem hlaupinu lauk eftir 43 hringi en það var hlauparinn Mari Järsk sem bar sigur úr býtum, annað árið í röð. Þorleifur Þorleifsson, sigurvegari hlaupsins árið 2020, lenti í öðru sæti en hann sneri við eftir 15 mínútur af 43. hringnum.
En hvernig er það að hlaupa 288 kílómetra á 43 klukkutímum?
„Það er bara ógeðslega gaman,“ segir Mari létt í bragði en hún viðurkennir þó að það hafi ekki verið létt. „Auðvitað verður þetta erfitt einhverjum tímapunkti, mjög svo. En svo bara koma vinir manns og peppa mann áfram þannig það verður allt í lagi.“
Hún segir það þó hafa verið erfiðast að þurfa að bíða eftir að næsti hringur myndi hefjast.
„Á meðan ég hljóp þá leið mér ágætlega og ég gat alltaf sagt hausnum á mér að ég gæti þetta, en um leið og ég var komin í pásu þá var svo erfitt að fara aftur af stað. Mig langaði bara að sitjast og ekki standa aftur upp,“ segir hún.
Ætlar að borða og sofa í dag
Hún segist engan veginn hafa búist við því að hlaupið myndi halda áfram eins lengi og það gerði en þrátt fyrir þreytuna segist hún hafa viljað ná lengra.
„Ég hefði alveg viljað ná upp í 300. Það er svona flottari tala, og ég held að ég hefði náð því. Ég var ekki orðin dauð, alls ekki,“ segir Mari og hlær en þetta er það lengsta sem hún hefur hlaupið hingað til. Hún segist ætla að taka sér pásu frá hlaupi næsta mánuðinn til að hvíla líkamann.
Heimsmetið í Bakgarðshlaupi er tæplega 570 kílómetrar, eða 85 hringir, en Mari fær annað tækifæri til að komast nær metinu þegar hún fer á heimskeppnina í október.
Alls fara fimmtán manns frá Íslandi í keppnina en Mari tryggði sér sæti í íslenska liðinu með sigri um helgina og segist hún spennt að taka þátt. Næsta bakgarðshlaup Náttúruh hér á landi fer þó fram í september og er þar eitt laust pláss í liðið.
En hvað tekur við hjá Mari í dag?
„Í dag ætla ég að borða og sofa, ég opna öll skilaboðin bara á morgun eða eitthvað,“ segir hún og hlær.
