„Sama pæling og þegar gaurinn sem var efnilegur í þriðja flokki ákveður að fara í bumbubolta“

Nú styttist óðum í Hlustendaverðlaunin 2023 sem fara fram 17. mars næstkomandi í Háskólabíói. Nýliði ársins er meðal verðlaunaflokka og eru átta hljómsveitir og tónlistarmenn sem keppast um titilinn. Lífið á Vísi ræddi við allt tónlistarfólkið sem var tilnefnt í þessum flokki og fékk smá innsýn inn í sköpunargleði þeirra og tónlist.

Viðtalið má sjá í spilaranum hér að neðan:

Hver eruð þið með eigin orðum?

Elvar, Hörður og Sólrún eru venjulegir Íslendingar, yfirfull af orku og mynda hljómsveitina Orma.

Hvernig mynduð þið lýsa ykkar tónlistarstíl?

Kraftur, spenna, tilfinningaríkt, grípandi, drífandi. Stíllinn þróast og mótast með tímanum, en fyrst og fremst er þetta rokk.

Hver var kveikjan að því að þið byrjuðuð í tónlist?

Það er sennilega best að svara spurningunni út frá því hvernig hljómsveitin okkar varð til. Í stuttu máli fengu Elvar og Hörður hana Sólrúnu Mjöll (úr Flott, Ceasetone og fleira) með sér í lið til að spila amerískt grugg rokk frá tíunda áratugnum, eitthvað sem þeir höfðu ekki gert saman síðan þeir voru unglingar. 

Í grunninn var þetta sama pæling og þegar gaurinn sem var efnilegur í 3. flokki í fótbolta ákveður að fara í bumbubolta með vinahópnum.

 Strax eftir fyrstu æfingu fundu þau þörf fyrir að skapa eigin tónlist og hafa ekki stoppað síðan.

Hvað er það skemmtilegasta við að vinna í tónlist?

Þetta er félagsskapur og það er fátt eins skemmtilegt og að búa til eitthvað úr engu með bestu vinum þínum. Við elskum að æfa, sérstaklega á daginn. 

Það er eitthvað svo fyndið að spila rokktónlist í nokkra klukkutíma á morgnana. 

En svo er auðvitað skemmtilegast að koma fram og spila fyrir fólk. Gefa út tónlist. Fá viðbrögð. Fara í stúdíó. Gefa út meira. Og sjá barnið vaxa.

En erfiðasta?

Við tókum ákvörðun að allir okkar textar yrðu að vera á íslensku. Okkur finnst það mjög skemmtilegt, en á sama tíma mun erfiðara. 

Við finnum að textarnir verða persónulegri og oft er hægt að sitja lengi yfir litlum setningum.

Tónlistarbransinn er krefjandi og til að skapa sér nafn þarf að leggja rosalega mikið inn og þú veist aldrei hvað kemur út úr því. Að stofna hljómsveit, æfa, semja lög og spila á tónleikum er skemmtilegi parturinn. Það sem er erfiðast er markaðssetningin. Hundruðir pósta, halda utan um samfélagsmiðla, fjármögnun og svo framvegis. Það getur tekið á.

Er eitthvað við tónlistarbransann sem hefur komið ykkur á óvart?

Það er gaman að hitta tónlistarfólk sem er komið lengra í bransanum, og komast að því að þau eru að klessa á sömu veggi og maður sjálfur. 

Það er einhver þægileg huggun að átta sig á því að fólk sem maður virðir og lítur upp til eru álíka miklir sauðir og maður sjálfur.

Drauma samstarfs aðili?

Þeir eru mjög margir. Okkur langar að gefa út lög með stórum nöfnum úr íslensku rokki og vonumst eftir að geta gert það á komandi plötum. 

Við eigum okkur líka þann draum að taka tónleikaferðalag um landið með goðsagnakenndum hljómsveitum eins og 200.000 Naglbítum eða Botnleðju. 

Svo væri frekar töff að gera plötu með Steve Albini og Butch Vig.

Eigið þið einhverja íslenska fyrirmynd í tónlistarheiminum?

Mjög margar. Kannski einfaldast að nefna hljómsveitir á borð við Maus, Ensími, Botnleðju, Mínus og Brain Police. En almennt bara flott tónlist með góðum texta.

Hvernig var tilfinningin að fá tilnefningu sem Nýliði ársins?

Það var frekar magnað. Við vorum alveg búin að tala um það okkar á milli hvað það væri nett að fá tilnefningu, þannig það blundaði einhver smá von í okkur. Svo þegar við fengum tilnefninguna vorum við ekkert smá hissa. Kannski tókst okkur að manifesta þetta? 

Við erum allavega fáránlega stolt af því að vera á þessum lista ásamt flottu tónlistarfólki sem eru flest eða öll að fara að gera stóra hluti í framtíðinni. 

Þetta hvetur okkur áfram til að gera meiri músík.