Kammer­músíkkúbburinn í kröggum

Þann fjórða þessa mánaðar hélt Kammermúsíkklúbburinn sína síðustu tónleika á þessum vetri og það sem meira er, næsti vetur gæti hæglega orðið sá síðasti í starfseminni allri ef ekkert breytist.

„Hvorki Reykjavíkurborg né Styrktarsjóður SUT (Samtök um tónlistarhús) og Ruthar Hermanns treysta sér til að styrkja klúbbinn að þessu sinni og ekki hefur tekist að fjölga virkum félögum nægilega til að ásættanlegt sé. 

Við, sem höfum skipulagt tónleika klúbbsins, höfum ekki endalaust úthald og erum heldur ekki tilbúin að halda áfram þegar óvissan um framtíðina er slík,“ Helgi Hafliðason, formaður Kammermúsíkklúbbsins í samtali við Vísi.

Kammertónleikar ekki hristir fram úr erminni

Hann segir það hart að þurfa að hætta eftir 68 ára samfellt tónleikahald. En ljóst er að ef framhald á að verða, þarf nýtt afl að koma til og nýjar hugmyndir og lausnir.

Er hér lífið að herma eftir listinni? Er Kammermúsíkklúbburinn í andaslitrunum? Vantar heimsþekktan flagara sem kemur til bjargar?

„Við sem höfum staðið í þessu undanfarin ár erum öll nema einn komin á níræðisaldur. Það þyrfti að koma yngra fólk sem tengist sinni kynslóð að málum,“ segir Helgi. Þó staðan sé grafalvarleg er ekki annað hægt en kíma að líkindunum: Stöðu Kammermúsíkklúbbsins og svo stöðunni í mynd Sigurjóns Kjartanssonar. En Helgi hefur ekki séð myndina. En hann ætlar.

„Já. Ég vildi sjá einhverja hugsjónaríka menn koma að. Þetta hefur verið einföld hugmyndafræðin sem hefur mótast, að fá einhverja til að flytja þessa músík. Við höfum fengið flutt mjög margt sem hefði aldrei verið flutt öðrum kosti og svo viljum við rækta þessa tónlistarhópa sem hafa verið að vinna saman. Þetta er áralöng þróun að spila svona músík því þetta þarf að hljóma eins og einn andi sé á bak við svona flutning, það gerist ekki nema með margra ára samstarfi,“ segir Helgi.

Styrkir hafa brugðist

Helgi segir að meðalaldur félaga í klúbbnum hafi hækkað um eitt ár að meðaltali nú um langt árabil. Hann segir fjölmiðla hafa sinnt starfinu afskaplega lítt, útvarpið lítið en Mogginn þó helst.

„Það sem hefur gengið illa er að afla félaga sem borga árgjald vegna þess að það er hryggjarstykkið í starfseminni. Við höfum engan bakhjarl til að styðja fjárhagslega stöðu klúbbsins.“

Tónlistarsjóðurinn hefur styrkt starfsemina sem og SUT og Ruthar Hermannsdóttur en það sé sjóður sem hefur dælt út styrkjum nokkuð lengi sem miða að því að halda tónleika í Hörpu.

„Þetta er í fyrsta skipti sem sá styrkur bregst. Aðallega því sjóðurinn er farinn að ganga á höfuðstólinn, þar þarf að snúa þróuninni við og við fengum ekkert þar núna.“

Vantar nýtt blóð

Borgin hefur ekki treyst sér til að styrkja klúbbinn, þar var þetta slegið algjörlega út af borðinu þannig að þar er ekki feitan gölt að flá.

„Talsmenn borgarinnar hafa ekki getað gefið út neitt sem víst er um framhaldið. Þarna eru tveir styrkjendur sem brugðust báðir í einu og því er fjárhagslegur grundvöllur fyrir áframhaldinu veikur og lítill. Meðan þetta er svona og til þess að þetta haldi áfram þarf nýtt afl.“

Helgi segir að meðlimir í klúbbnum séu 120 til 130 en þegar flest var töldu meðlimir í kringum 250. Landslagið hefur breyst frá því klúbburinn hóf starfsemi sína. Sinfóníuhljómsveitin var þá að stíga sín fyrstu skref og svo var Tónlistarfélagið, en þar voru öflugir menn sem sættu færis og fengu heimsþekkta tónlistarmenn sem voru á leið milli Ameríku og Evrópu til að koma og staldra við og halda tónleika.

„Þeir sem einu sinni höfðu komið fannst svo gaman að þeir vildu endilega koma aftur. Landslagið hefur breyst, ég man ekki hvenær Tónlistarfélagið lagði upp laupana en það hefur ekki verið grundvöllur fyrir að halda starfinu áfram og því datt það uppfyrir.“

Orðnir gamlir og lúnir

Helgi segir erfitt við að eiga þegar meirihlutinn er kominn á áttræðis- og níræðisaldur. Og engin endurnýjun verði.

„Við sem stöndum í þessu núna, treystum okkur ekki til að halda þessu áfram. En ef einhverjir vilja koma, og halda þessu áfram þá þarf ekki mikið til. Hundrað manns í viðbót og þá er kominn traustur grunnur. Og ef það koma öflugir, á ég að voga mér að segja, fjáraflamenn, myndu þeir geta styrkt klúbbinn og hamrað í gegn samkomulag við opinbera sjóði til langframa,“ segir Helgi.

Helgi lýsir því að tónleikar af þessu tagi, efnisskrá sem þessi, sé ekki hrist fram úr erminni. Það þurfi góðan fyrirvara.

„Við ætlum reyna að standa við það að halda þessu einn vetur til með glæsibrag en ekki eru allir sem fatta að tónlistarmenn þurfa að geta undirbúið þetta vel og lengi. Þeir hittast ekki einu sinni og þrusa tónleikum svo í gegn,“ segir Helgi. Standardinn á tónleikunum sé mikill og mikils um vert að hann haldi sér.