Venjulegt fólk á þing – umbætur strax Eldur Smári Kristinsson skrifar 24. október 2024 11:30 Nú hefur það verið kunngjört að ég skipa oddvitasætið í Norðvesturkjördæmi fyrir Lýðræðisflokkinn – samtök um frelsi og sjálfsákvörðunarrétt. Ég þakka stofnendum flokksins það traust sem mér hefur verið sýnt að fá að leiða listann í kjördæminu þar sem ég er fæddur og á ættir að rekja. Ég hlakka mikið til þess að ferðast vítt og breitt um kjördæmið okkar á næstu dögum og hitta sem flesta. Loksins er þessu ófremdarástandi í íslenskum stjórnmálum senn að ljúka. Þrír stjórnmálaflokkar mynduðu á síðasta kjörtímabili stjórn þar sem helsta verkefni hennar var að halda sjálfri sér á lífi fyrir valdabrölt „atvinnustjórnmálamanna“. Við erum með einstakt tækifæri hér í höndum okkar. Verkin eru brýn og við þurfum að velja kjarkmikið fólk sem þorir að vera óvinsælt og taka erfiðar ákvarðanir víðsvegar í fjármálum ríkisins. Í áratug hef ég barist eins og ljón við skrímslið sem woke-isminn er. Árið 2015 fór ég að sjá að það væri ekki allt með felldu innan hreyfingarinnar sem ég þá tilheyrði, sem var réttindabarátta samkynhneigðra. Slagirnir voru sigraðir, en þá tóku menn upp á að búa til nýja hópa til þess að berjast fyrir – jafnvel þó að enginn fótur væri fyrir flestum þeirra. Þarna var til orðið bákn – kerfi í kerfinu – þar sem eini tilgangurinn var að halda því á lífi. Rétt eins og fráfarandi ríkisstjórn, og í raun allt kerfið sjálft eins og við þekkjum það. Ég er alinn upp Suðurnesjamaður, reyndar fæddur á Sauðárkróki og á ættir að rekja í Skagafjörðinn, minn fagra, þar sem ég eyddi nær hverju sumri á Grund á Hofsósi, hjá ömmu Bubbu og Bjössa afa. Ég er með mikla reynslu úr viðskiptalífinu í heimi stórra alþjóðafyrirtækja á borð við Eastman Kodak (sem náði ekki að halda í við tímans rás og hraða þróunar stafrænnar byltingar í margmiðlun) og svo Kimberly Clark Professional þar sem ég var sölustjóri Norðurlandanna í nær áratug. Undanfarin ár hefur óábyrg stefna í útlendingamálum orðið til þess að heimabærinn minn er gjörsamlega óþekkjanlegur eftir útreiðina sem hann hefur fengið eftir gengdarlausa óstjórn í málaflokknum og kerfisbundna vanrækslu á landamærunum. Við erum að horfa upp á ALGJÖRT kerfishrun. Menntakerfið, stjórnsýslan öll, stofnanir, helstu hagsmunafélög og góðgerðasamtök, og nú í auknum mæli mannauðsdeildir stórfyrirtækja hafa verið tekin í gíslingu af hugmyndafræðingum sem eru með sérfræðimenntun í gremjufræðum félagsvísindadeilda háskólanna. Það eru aðeins 15 ár síðan að samfélagsmiðlar fóru að taka stórt pláss í tilveru okkar allra og nú eru komin í ljós gríðarlega alvarleg áhrif þeirra á börn og ungmenni. Börn í skólunum hafa aldrei verið eins vansæl samkvæmt rannsóknum og aldrei jafn óreiðubúin úr grunnskóla í framhaldsnám. Verkefnin sem bíða okkar eru ærin! Og þau þola enga bið. Atvinnustjórnmálamennirnir úr öllum flokkunum hafa brugðist, enda orðnir hluti af kerfi sem snýst um að viðhalda sjálfu sér. Valdabröltið þar sem embættismenn kerfisins hlaupa inn í forystusæti kerfisflokkana og þekkt fólk úr þjóðlífinu hleypur af stað til þess að koma sér í mjúkinn eftir að hafa sinnt áróðursþjónustu sýnir að við þurfum að virkja hinn venjulega Íslending. Mig og þig. Okkur öll. Það erum við sem erum og eigum löggjafann. Þverskurður af okkur sem þjóð á að eiga sæti á Alþingi. Aðeins þá rata málefnin okkar og kerfisbreytingar inn í málefnaskrá þingsins. Á Íslandi er einn þingmaður á hverja 4.300 kjósendur í landinu. Í Danmörku er einn þingmaður á hverja 25.000, og í Bretlandi einn þingmaður á hverja 100.000 kjósendur. Og það er hægt að ná í þá. Það veit ég af eigin raun eftir samskipti við bæði Folketinget og House of Commons. Það er óásættanlegt að íslenskir þingmenn láti helst ekki ná í sig eða eiga samskipti við kjósendur sína nema þegar þeir þurfa á þeim að halda í kjörklefanum. Samskiptum við kjósendur lýkur ekki í kjörklefanum – heldur markar upphaf þeirra. Við verðum að efla tengslin við raunveruleikann á ný – ekki síst vegna innkomu gervigreindarinnar sem mun eflaust gera skynbragð barna á raunveruleikann enn flóknara. Okkur ber skylda að standa vörð um raunveruleikann, því það er eina leiðin til þess að viðhalda öðrum áunnum réttindum okkar borgaranna, sem sífellt eiga undir högg að sækja með sífellt stækkandi bákni sem hefur hneppt okkur í fjötra þess. Við þurfum að tryggja fæðuöryggi Íslendinga til frambúðar, byggja upp menntakerfið frá grunni, hætta að kenna börnum umdeildar póstmódernískar kenningar sem staðreyndir, og skapa umhverfi þar sem ungt fólk stofnar til fjölskyldna fyrr og eignast fleiri börn. Við þurfum í raun að byggja öll kerfin okkar upp á ný. Íslendingar eiga að standa vörð um fullveldi sitt og sjálfsákvörðunarrétt. Við þurfum að standa í lappirnar gegn ofríki alþjóðastofnana sem vilja tjóðra okkur með óæskilegum skuldbindingum, sumar jafnvel í beinni andstöðu við okkar gildi eins og t.d. vopnakaup og þátttöku í árásabandalögum stærri þjóða. Ég hvet ykkur því öll að kynna ykkur stefnumál Lýðræðisflokksins sem eru í mótun, og hafa samband við okkur sem erum í forsvari fyrir flokkinn. Við erum öll eyru. Gerum lýðræðið aftur að samtali. Venjulegt fólk á þing – umbætur strax. Höfundur er oddviti Lýðræðisflokksins í Norðvesturkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lýðræðisflokkurinn Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Mest lesið Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Fyrstu jólin eftir ástvinamissi Anna Sigurðardóttir Skoðun Atvinnumál fatlaðra Ína Valsdóttir Skoðun „Þetta er ekki hægt, en það verður samt að gera þetta“ Arnar Þór Jónsson Skoðun Mýtan um sæstreng! Andrés Pétursson Skoðun Milljónerí Hannes Örn Blandon Skoðun Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun Bíp Bíp Bíp Ágúst Mogensen Skoðun Það er ekki nóg að vera klár stelpa/strákur/stálp Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Hvað er borgaraleg pólitík? Guðjón Heiðar Pálsson Skoðun Skoðun Skoðun Fyrstu jólin eftir ástvinamissi Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Skyndihjálp: Lykillinn að öruggara samfélagi Hildur Vattnes Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Það er ekki nóg að vera klár stelpa/strákur/stálp Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Kosningum lokið og hvað nú? Ólafur Ágúst Hraundal skrifar Skoðun „Þetta er ekki hægt, en það verður samt að gera þetta“ Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Mýtan um sæstreng! Andrés Pétursson skrifar Skoðun Kvennaárið 2025 Drífa Snædal skrifar Skoðun Bíp Bíp Bíp Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Samviskufrelsi heilbrigðisstarfsmanna ekki vandamál þegar kemur að dánaraðstoð Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Milljónerí Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Jólaskreytingafyllerí: Eru takmörk fyrir því hversu langt má ganga í jólaskreytingum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar Skoðun Hvað er borgaraleg pólitík? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Ríkisstjórn verðmætasköpunar Sigríður Mogensen skrifar Skoðun Þorlákshöfn - byggð á tímamótum Anna Kristín Karlsdóttir skrifar Skoðun Hagsmunamál fyrirtækjanna í stjórnarsáttmála Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Er lausnin í leikskólamálum að grafa undan atvinnuþátttöku og jafnrétti? Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Lýðræði hinna sterku Jón Páll Hreinsson skrifar Skoðun Bleikir hvolpar Darri Gunnarsson,Rósa Líf Darradóttir skrifar Skoðun Lifandi dauð! Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Það hafa allir sjötta skilningarvit Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Skoðun mín á alþingiskosningum 2024 Valgerður Bára Bárðardóttir skrifar Skoðun Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Skautaíþróttir í Reykjavík í dauðafæri - kýlum á stækkun Skautahallarinnar Bjarni Helgason skrifar Skoðun Hlustið á fólkið í skólunum? Dóra Þorleifsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægasta atkvæðið Kristbjörg Þórisdóttir skrifar Skoðun Nálgunarbann Fjölnir Sæmundsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Kosningasigur fyrir dýravernd Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Í morgun vöknuðum við á merkilegum tíma Silja Rún Friðriksdóttir skrifar Skoðun Hálft líf heimilislausra kvenna Kristín I. Pálsdóttir,Halldóra R. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Snúum samfélagi af rangri leið Finnbjörn A. Hermansson skrifar Sjá meira
Nú hefur það verið kunngjört að ég skipa oddvitasætið í Norðvesturkjördæmi fyrir Lýðræðisflokkinn – samtök um frelsi og sjálfsákvörðunarrétt. Ég þakka stofnendum flokksins það traust sem mér hefur verið sýnt að fá að leiða listann í kjördæminu þar sem ég er fæddur og á ættir að rekja. Ég hlakka mikið til þess að ferðast vítt og breitt um kjördæmið okkar á næstu dögum og hitta sem flesta. Loksins er þessu ófremdarástandi í íslenskum stjórnmálum senn að ljúka. Þrír stjórnmálaflokkar mynduðu á síðasta kjörtímabili stjórn þar sem helsta verkefni hennar var að halda sjálfri sér á lífi fyrir valdabrölt „atvinnustjórnmálamanna“. Við erum með einstakt tækifæri hér í höndum okkar. Verkin eru brýn og við þurfum að velja kjarkmikið fólk sem þorir að vera óvinsælt og taka erfiðar ákvarðanir víðsvegar í fjármálum ríkisins. Í áratug hef ég barist eins og ljón við skrímslið sem woke-isminn er. Árið 2015 fór ég að sjá að það væri ekki allt með felldu innan hreyfingarinnar sem ég þá tilheyrði, sem var réttindabarátta samkynhneigðra. Slagirnir voru sigraðir, en þá tóku menn upp á að búa til nýja hópa til þess að berjast fyrir – jafnvel þó að enginn fótur væri fyrir flestum þeirra. Þarna var til orðið bákn – kerfi í kerfinu – þar sem eini tilgangurinn var að halda því á lífi. Rétt eins og fráfarandi ríkisstjórn, og í raun allt kerfið sjálft eins og við þekkjum það. Ég er alinn upp Suðurnesjamaður, reyndar fæddur á Sauðárkróki og á ættir að rekja í Skagafjörðinn, minn fagra, þar sem ég eyddi nær hverju sumri á Grund á Hofsósi, hjá ömmu Bubbu og Bjössa afa. Ég er með mikla reynslu úr viðskiptalífinu í heimi stórra alþjóðafyrirtækja á borð við Eastman Kodak (sem náði ekki að halda í við tímans rás og hraða þróunar stafrænnar byltingar í margmiðlun) og svo Kimberly Clark Professional þar sem ég var sölustjóri Norðurlandanna í nær áratug. Undanfarin ár hefur óábyrg stefna í útlendingamálum orðið til þess að heimabærinn minn er gjörsamlega óþekkjanlegur eftir útreiðina sem hann hefur fengið eftir gengdarlausa óstjórn í málaflokknum og kerfisbundna vanrækslu á landamærunum. Við erum að horfa upp á ALGJÖRT kerfishrun. Menntakerfið, stjórnsýslan öll, stofnanir, helstu hagsmunafélög og góðgerðasamtök, og nú í auknum mæli mannauðsdeildir stórfyrirtækja hafa verið tekin í gíslingu af hugmyndafræðingum sem eru með sérfræðimenntun í gremjufræðum félagsvísindadeilda háskólanna. Það eru aðeins 15 ár síðan að samfélagsmiðlar fóru að taka stórt pláss í tilveru okkar allra og nú eru komin í ljós gríðarlega alvarleg áhrif þeirra á börn og ungmenni. Börn í skólunum hafa aldrei verið eins vansæl samkvæmt rannsóknum og aldrei jafn óreiðubúin úr grunnskóla í framhaldsnám. Verkefnin sem bíða okkar eru ærin! Og þau þola enga bið. Atvinnustjórnmálamennirnir úr öllum flokkunum hafa brugðist, enda orðnir hluti af kerfi sem snýst um að viðhalda sjálfu sér. Valdabröltið þar sem embættismenn kerfisins hlaupa inn í forystusæti kerfisflokkana og þekkt fólk úr þjóðlífinu hleypur af stað til þess að koma sér í mjúkinn eftir að hafa sinnt áróðursþjónustu sýnir að við þurfum að virkja hinn venjulega Íslending. Mig og þig. Okkur öll. Það erum við sem erum og eigum löggjafann. Þverskurður af okkur sem þjóð á að eiga sæti á Alþingi. Aðeins þá rata málefnin okkar og kerfisbreytingar inn í málefnaskrá þingsins. Á Íslandi er einn þingmaður á hverja 4.300 kjósendur í landinu. Í Danmörku er einn þingmaður á hverja 25.000, og í Bretlandi einn þingmaður á hverja 100.000 kjósendur. Og það er hægt að ná í þá. Það veit ég af eigin raun eftir samskipti við bæði Folketinget og House of Commons. Það er óásættanlegt að íslenskir þingmenn láti helst ekki ná í sig eða eiga samskipti við kjósendur sína nema þegar þeir þurfa á þeim að halda í kjörklefanum. Samskiptum við kjósendur lýkur ekki í kjörklefanum – heldur markar upphaf þeirra. Við verðum að efla tengslin við raunveruleikann á ný – ekki síst vegna innkomu gervigreindarinnar sem mun eflaust gera skynbragð barna á raunveruleikann enn flóknara. Okkur ber skylda að standa vörð um raunveruleikann, því það er eina leiðin til þess að viðhalda öðrum áunnum réttindum okkar borgaranna, sem sífellt eiga undir högg að sækja með sífellt stækkandi bákni sem hefur hneppt okkur í fjötra þess. Við þurfum að tryggja fæðuöryggi Íslendinga til frambúðar, byggja upp menntakerfið frá grunni, hætta að kenna börnum umdeildar póstmódernískar kenningar sem staðreyndir, og skapa umhverfi þar sem ungt fólk stofnar til fjölskyldna fyrr og eignast fleiri börn. Við þurfum í raun að byggja öll kerfin okkar upp á ný. Íslendingar eiga að standa vörð um fullveldi sitt og sjálfsákvörðunarrétt. Við þurfum að standa í lappirnar gegn ofríki alþjóðastofnana sem vilja tjóðra okkur með óæskilegum skuldbindingum, sumar jafnvel í beinni andstöðu við okkar gildi eins og t.d. vopnakaup og þátttöku í árásabandalögum stærri þjóða. Ég hvet ykkur því öll að kynna ykkur stefnumál Lýðræðisflokksins sem eru í mótun, og hafa samband við okkur sem erum í forsvari fyrir flokkinn. Við erum öll eyru. Gerum lýðræðið aftur að samtali. Venjulegt fólk á þing – umbætur strax. Höfundur er oddviti Lýðræðisflokksins í Norðvesturkjördæmi.
Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun
Skoðun Samviskufrelsi heilbrigðisstarfsmanna ekki vandamál þegar kemur að dánaraðstoð Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Jólaskreytingafyllerí: Eru takmörk fyrir því hversu langt má ganga í jólaskreytingum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar
Skoðun Er lausnin í leikskólamálum að grafa undan atvinnuþátttöku og jafnrétti? Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar
Skoðun Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar
Skoðun Skautaíþróttir í Reykjavík í dauðafæri - kýlum á stækkun Skautahallarinnar Bjarni Helgason skrifar
Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun