Frír hádegisverður í boði Friedmans Róbert Björnsson skrifar 15. nóvember 2024 16:01 Ég skrapp í hádeginu til konsúlsins í Lúxemborg til þess að sinna borgaralegri skyldu minni og kjósa til Alþingis. Það kom ekki til greina að sleppa því þrátt fyrir að við því væru engin niðurlög líkt og hér í Lúxemborg hvar samkvæmt lagabókstafnum er hægt að beita ríkisborgara stjórnvaldssektum ef viðkomandi mætir ekki á kjörstað. Ég kaus sömuleiðis þrátt fyrir að hafa ekki búið á Íslandi í 25 ár (utan 30 mánaða á árunum 2009-2011). Ennfremur kaus ég þrátt fyrir að kosningaloforð íslensku flokkanna inspíreri mig ekki beinlínis sérstaklega til þess að flytja „heim“ á næstunni. Sennilega kaus ég aðallega vegna þrjóskunnar einnar saman og þeirrar staðreyndar að þegar ég mætti á kjörstað í fyrsta skipti á ævinni var mér snúið við og tilkynnt að ég væri ekki íslenskur ríkisborgari þrátt fyrir að halda á íslensku vegabréfi (úthlutuðu fyrir mistök sýslumanns áður en tölvan lærði að segja nei) og hafandi fæðst í Reykjavík af íslenskum foreldrum. Vandamálið var víst að afi gamli hafði flust til íslands frá danmörku á fjórða áratugnum áður en íslendingar sviku kónginn illu heilli og stofnuðu lýðveldi. Þjóðremban var slík að allir afkomendur „fullveldis-dana“ í beinan karl-legg voru álitnir danskir þangað til annað yrði ákveðið. Sármóðgaður hafði ég samband við danska sendiráðið og bað þá um danska vegabréfið mitt en danskurinn bara hló og vildi ekkert kannast við mig. Ég var því óafvitandi ríkisfangslaus með öllu þangað til ég neyddist til að sækja um íslenskan ríkisborgararétt nýorðinn 18 ára. Ég held ennþá mikið uppá nálaprentaða kvittunina frá dómsmálaráðuneytinu sem á stendur „1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1300“. Það gerir ríflega 5 þúsundkall á núvirði og því beit ég það í mig að svo lengi sem ég má mun ég kjósa í öllum íslenskum kosningum svo ég fái nú eitthvað fyrir peninginn, for fanden! Því miður hefur mér lengi þótt vanta talsvert uppá hugmyndaauðgi íslensku flokkanna þegar kemur að því að skapa örlítið skárra samfélag. Það er kannski óraunhæft takmark að keppa við Lúxemborg um lífsgæði - þó svo ég spyrji mig stundum af hverju þið getið/viljið ekki reyna læra af reynslu annarra? Það eru vissulega nokkrir hlutir sem gera lífið í Lúx svolítið öðruvísi en víðast hvar annarsstaðar svosem verðtrygging launa, stöðugir vextir og gjaldmiðill og þær sértæku aðgerðir sem hægri-stjórnin (undir forystu Frjálslyndra) innleiddu í kjölfar heimsfaraldursins, úkraínustríðsins, orkukrísu og verðbólgu. Má þar nefna þak á orkuverði til heimila og fyrirtækja (mismunurinn greiddur af ríkinu); álögur á bensín, dísel og hitunarolíu voru lækkaðar um 12 krónur á líterinn; virðisaukaskattur var lækkaður niður í 16% (hæsta þrep); húsaleigusamningar voru frystir og allar hækkanir bannaðar í 2 ár auk þess sem ströng lög gilda um húsaleigufélög í líkingu við ALMA og GAMMA og sértækur skattaafsláttur fyrir tekjulægstu hópana að andivirði 70 milljarða króna svo eitthvað sé nefnt. Ekki kvarta alltént kennararnir með sínar meðaltekjur uppá 1.3 milljónir á mánuði, ókeypis almenningssamgöngur (frí borgarlína, lestar og strætó með ókeypis wi-fi um borð) og frábært heilbrigðiskerfi og tryggingakerfi sem dekkar sömuleiðis tannlækningar og sálfræðiþjónustu. Einhver gæti kannski haldið að Lúxemborg væri einhver sósíalista-útópía en veruleikinn er sá að hér hafa hægri-kapítalistar verið við völd frá upphafi - en þeim hefur þó aldrei dottið í hug að selja ríkisbankana sína þrjá sem hafa verið stoð samfélagsins frá árinu 1852 og þeir tala lítið um "fé án hirðis". Þvert á móti telja Lúxembúrgískir stjórnmálamenn að ríkiskassinn sé ekki og verði aldrei „án hirðis“ heldur að það sé þeirra hlutverk, ábyrgð og heilög skylda að nýta féð í almannaþágu en ekki til sérhagsmuna og spillingar líkt og sumstaðar. Hvað sem því líður var ég orðinn sársvangur eftir að hafa hitt konsúlinn og kosið og ákvað því að fá mér (svo til) frían hádegisverð í boði stjórnvalda (eins og gengur). Þannig vill nefnilega til að almennu launafólki (og ríkisstarfsmönnum) stendur til boða að kaupa „matarmiða“ fyrir 2 evrur og 80 cent (400 krónur sem dregnar eru af launum fyrir skatt) en á móti greiðir vinnuveitandinn (gegn skattaafslætti) eða ríkið eftir atvikum 12 evrur og 20 cent (1800 krónur) sem gerir matarmiðann því 15 evrur (2200 krónur) að nafnvirði. Matarmiðinn er settur á sérstakt Vísa kort sem nota má ekki einungis í mötuneytum heldur yfir 3000 veitingahúsum, kaffihúsum, skyndibitastöðum, bensínstöðvum og matvöruverslunum í Stórhertogadæminu. Sé maður sérlega svangur má maður nota allt að 5 matarmiða á dag eða 75 evrur (11 þúsund krónur) og þaraf greiðir launþeginn einungis 14 evrur eða 2000 kall. Þetta lækkar augljóslega raunverðið á matarkörfunni umtalsvert eða um allt að 3,235 evrur (472 þús krónur) á ári. Hugmyndin var sú að þetta hjálpi veitingageiranum að lifa af faraldurinn og verðbólguna og verndi kaupmátt okkar hinna á sama tíma. Það virðist vera að virka. Geri aðrir hægrikapítalistar betur en þið verðið auðvitað að fá að hafa þetta eins og þið viljið. Kannski þið sættist einhverntíman á „gjaldfrjálsar skólamáltíðir“...svo fremi sem eingöngu verði boðið uppá súrsað hvalkjét frá syni Jóns og hakk frá Kaupfélagi Skagafjarðar? Gangi ykkur vel við kjörborðið og varist að láta draga ykkur á asnaeyrunum enn eina ferðina. Höfundur er kjósandi í suðurkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Mest lesið Hvenær er lögbrot lögbrot og hvenær er lögbrot ekki lögbrot!! Sigurður Freyr Sigurðarson Skoðun Samfélagstilraunin sem lítið er fjallað um Elfa Ýr Gylfadóttir Skoðun 24. janúar og risastórt vistspor Íslands Stefán Jón Hafstein Skoðun Íþróttahreyfingin glímir við skattyfirvöld Kristinn Jónasson Skoðun Sagan um gardínurnar Birna Guðný Björnsdóttir Skoðun Þingmaðurinn og spillingin á Veðurstofunni Sigurgeir Bárðarson Skoðun Hverjir munu búa á Blikastaðalandi? Aldís Stefánsdóttir Skoðun Alþjóðlegur dagur menntunar – Framhaldsfræðslan, fimmta stoð menntunar Guðjónína Sæmundsdóttir Skoðun Heimatilbúið „tjón“ Landsvirkjunar Vala Árnadóttir Skoðun Eignarhaldsfélag Ingu og hirðin hennar Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Íþróttahreyfingin glímir við skattyfirvöld Kristinn Jónasson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur menntunar – Framhaldsfræðslan, fimmta stoð menntunar Guðjónína Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Sagan um gardínurnar Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Samfélagstilraunin sem lítið er fjallað um Elfa Ýr Gylfadóttir skrifar Skoðun 24. janúar og risastórt vistspor Íslands Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Hvenær er lögbrot lögbrot og hvenær er lögbrot ekki lögbrot!! Sigurður Freyr Sigurðarson skrifar Skoðun E. coli eitrun meðal barna og aðrir skaðvaldar í mat Lárus S. Guðmundsson skrifar Skoðun Bókhaldsbrellur blekkja dómstóla Björn Thorsteinsson skrifar Skoðun Sorg barna - leit að merkingu Matthildur Bjarnadóttir skrifar Skoðun Öðruvísi, fordæmd, útskúfuð en einnig ósigrandi Arna Magnea Danks skrifar Skoðun Sparnaður án aðgreiningar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Til varnar leiðindum Skúli S. Ólafsson skrifar Skoðun Strætó fær sérakrein á Kringlumýrarbraut Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Vinnum saman, stígum fram og göngum í takt Dagbjört Harðardóttir skrifar Skoðun Heimatilbúið „tjón“ Landsvirkjunar Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Þingmaðurinn og spillingin á Veðurstofunni Sigurgeir Bárðarson skrifar Skoðun Holur í malbiki og tannlækningar Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun Fjölbreytileiki í íslensku skólakerfi: Erum við á réttri leið? Inga Sigrún Atladóttir skrifar Skoðun Geðheilsuskatturinn Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvað gerðist þegar konan talaði? Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Hverjir munu búa á Blikastaðalandi? Aldís Stefánsdóttir skrifar Skoðun Vatnamálalögin og Hvammsvirkjun: Almannaheill ? Mörður Árnason skrifar Skoðun Er húmanismi komin úr tísku? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Eru landeigendur við Þjórsá huldufólk? Þorgerður María Þorbjarnardóttir skrifar Skoðun Við þurfum þjóðarstefnu Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Handknattleikssambands Íslands: Ekki keppa við lið Ísraels um sæti í Evrópumóti kvenna í handbolta í apríl 2025 Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Fögnum umræðunni um skólamál Hjördís B. Gestsdóttir skrifar Skoðun Ný ríkisstjórn, traust og athygli Guðmundur F. Magnússon skrifar Skoðun Verðmætasköpun með hugvitið að vopni Ingvar Hjálmarsson skrifar Skoðun Fæðuöryggi þjóðar, sláum í klárinn, togum í tauminn Helgi Eyleifur Þorvaldsson skrifar Sjá meira
Ég skrapp í hádeginu til konsúlsins í Lúxemborg til þess að sinna borgaralegri skyldu minni og kjósa til Alþingis. Það kom ekki til greina að sleppa því þrátt fyrir að við því væru engin niðurlög líkt og hér í Lúxemborg hvar samkvæmt lagabókstafnum er hægt að beita ríkisborgara stjórnvaldssektum ef viðkomandi mætir ekki á kjörstað. Ég kaus sömuleiðis þrátt fyrir að hafa ekki búið á Íslandi í 25 ár (utan 30 mánaða á árunum 2009-2011). Ennfremur kaus ég þrátt fyrir að kosningaloforð íslensku flokkanna inspíreri mig ekki beinlínis sérstaklega til þess að flytja „heim“ á næstunni. Sennilega kaus ég aðallega vegna þrjóskunnar einnar saman og þeirrar staðreyndar að þegar ég mætti á kjörstað í fyrsta skipti á ævinni var mér snúið við og tilkynnt að ég væri ekki íslenskur ríkisborgari þrátt fyrir að halda á íslensku vegabréfi (úthlutuðu fyrir mistök sýslumanns áður en tölvan lærði að segja nei) og hafandi fæðst í Reykjavík af íslenskum foreldrum. Vandamálið var víst að afi gamli hafði flust til íslands frá danmörku á fjórða áratugnum áður en íslendingar sviku kónginn illu heilli og stofnuðu lýðveldi. Þjóðremban var slík að allir afkomendur „fullveldis-dana“ í beinan karl-legg voru álitnir danskir þangað til annað yrði ákveðið. Sármóðgaður hafði ég samband við danska sendiráðið og bað þá um danska vegabréfið mitt en danskurinn bara hló og vildi ekkert kannast við mig. Ég var því óafvitandi ríkisfangslaus með öllu þangað til ég neyddist til að sækja um íslenskan ríkisborgararétt nýorðinn 18 ára. Ég held ennþá mikið uppá nálaprentaða kvittunina frá dómsmálaráðuneytinu sem á stendur „1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1300“. Það gerir ríflega 5 þúsundkall á núvirði og því beit ég það í mig að svo lengi sem ég má mun ég kjósa í öllum íslenskum kosningum svo ég fái nú eitthvað fyrir peninginn, for fanden! Því miður hefur mér lengi þótt vanta talsvert uppá hugmyndaauðgi íslensku flokkanna þegar kemur að því að skapa örlítið skárra samfélag. Það er kannski óraunhæft takmark að keppa við Lúxemborg um lífsgæði - þó svo ég spyrji mig stundum af hverju þið getið/viljið ekki reyna læra af reynslu annarra? Það eru vissulega nokkrir hlutir sem gera lífið í Lúx svolítið öðruvísi en víðast hvar annarsstaðar svosem verðtrygging launa, stöðugir vextir og gjaldmiðill og þær sértæku aðgerðir sem hægri-stjórnin (undir forystu Frjálslyndra) innleiddu í kjölfar heimsfaraldursins, úkraínustríðsins, orkukrísu og verðbólgu. Má þar nefna þak á orkuverði til heimila og fyrirtækja (mismunurinn greiddur af ríkinu); álögur á bensín, dísel og hitunarolíu voru lækkaðar um 12 krónur á líterinn; virðisaukaskattur var lækkaður niður í 16% (hæsta þrep); húsaleigusamningar voru frystir og allar hækkanir bannaðar í 2 ár auk þess sem ströng lög gilda um húsaleigufélög í líkingu við ALMA og GAMMA og sértækur skattaafsláttur fyrir tekjulægstu hópana að andivirði 70 milljarða króna svo eitthvað sé nefnt. Ekki kvarta alltént kennararnir með sínar meðaltekjur uppá 1.3 milljónir á mánuði, ókeypis almenningssamgöngur (frí borgarlína, lestar og strætó með ókeypis wi-fi um borð) og frábært heilbrigðiskerfi og tryggingakerfi sem dekkar sömuleiðis tannlækningar og sálfræðiþjónustu. Einhver gæti kannski haldið að Lúxemborg væri einhver sósíalista-útópía en veruleikinn er sá að hér hafa hægri-kapítalistar verið við völd frá upphafi - en þeim hefur þó aldrei dottið í hug að selja ríkisbankana sína þrjá sem hafa verið stoð samfélagsins frá árinu 1852 og þeir tala lítið um "fé án hirðis". Þvert á móti telja Lúxembúrgískir stjórnmálamenn að ríkiskassinn sé ekki og verði aldrei „án hirðis“ heldur að það sé þeirra hlutverk, ábyrgð og heilög skylda að nýta féð í almannaþágu en ekki til sérhagsmuna og spillingar líkt og sumstaðar. Hvað sem því líður var ég orðinn sársvangur eftir að hafa hitt konsúlinn og kosið og ákvað því að fá mér (svo til) frían hádegisverð í boði stjórnvalda (eins og gengur). Þannig vill nefnilega til að almennu launafólki (og ríkisstarfsmönnum) stendur til boða að kaupa „matarmiða“ fyrir 2 evrur og 80 cent (400 krónur sem dregnar eru af launum fyrir skatt) en á móti greiðir vinnuveitandinn (gegn skattaafslætti) eða ríkið eftir atvikum 12 evrur og 20 cent (1800 krónur) sem gerir matarmiðann því 15 evrur (2200 krónur) að nafnvirði. Matarmiðinn er settur á sérstakt Vísa kort sem nota má ekki einungis í mötuneytum heldur yfir 3000 veitingahúsum, kaffihúsum, skyndibitastöðum, bensínstöðvum og matvöruverslunum í Stórhertogadæminu. Sé maður sérlega svangur má maður nota allt að 5 matarmiða á dag eða 75 evrur (11 þúsund krónur) og þaraf greiðir launþeginn einungis 14 evrur eða 2000 kall. Þetta lækkar augljóslega raunverðið á matarkörfunni umtalsvert eða um allt að 3,235 evrur (472 þús krónur) á ári. Hugmyndin var sú að þetta hjálpi veitingageiranum að lifa af faraldurinn og verðbólguna og verndi kaupmátt okkar hinna á sama tíma. Það virðist vera að virka. Geri aðrir hægrikapítalistar betur en þið verðið auðvitað að fá að hafa þetta eins og þið viljið. Kannski þið sættist einhverntíman á „gjaldfrjálsar skólamáltíðir“...svo fremi sem eingöngu verði boðið uppá súrsað hvalkjét frá syni Jóns og hakk frá Kaupfélagi Skagafjarðar? Gangi ykkur vel við kjörborðið og varist að láta draga ykkur á asnaeyrunum enn eina ferðina. Höfundur er kjósandi í suðurkjördæmi.
Hvenær er lögbrot lögbrot og hvenær er lögbrot ekki lögbrot!! Sigurður Freyr Sigurðarson Skoðun
Alþjóðlegur dagur menntunar – Framhaldsfræðslan, fimmta stoð menntunar Guðjónína Sæmundsdóttir Skoðun
Skoðun Alþjóðlegur dagur menntunar – Framhaldsfræðslan, fimmta stoð menntunar Guðjónína Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Hvenær er lögbrot lögbrot og hvenær er lögbrot ekki lögbrot!! Sigurður Freyr Sigurðarson skrifar
Skoðun Fjölbreytileiki í íslensku skólakerfi: Erum við á réttri leið? Inga Sigrún Atladóttir skrifar
Skoðun Áskorun til Handknattleikssambands Íslands: Ekki keppa við lið Ísraels um sæti í Evrópumóti kvenna í handbolta í apríl 2025 Hjálmtýr Heiðdal skrifar
Hvenær er lögbrot lögbrot og hvenær er lögbrot ekki lögbrot!! Sigurður Freyr Sigurðarson Skoðun
Alþjóðlegur dagur menntunar – Framhaldsfræðslan, fimmta stoð menntunar Guðjónína Sæmundsdóttir Skoðun