Hamingjubúbblur og Ítalía: „Ég segi bara sí sí við öllu“

Rakel segir lífið yndislegt í Flórens. Svo ekki sé meira sagt.

„Ég tala samt ekki um að við séum alveg flutt. Það er óþarfi að vera svo dramatískur. Við verðum hérna í alla vega ár og sjáum svo til. En ég fékk strax góða tilfinningu fyrir því að flytja hingað, enda yndislegt,“ segir Rakel, sem til viðbótar við fjarvinnuna er að læra ítölsku og á Tarotnámskeiði svo eitthvað sé nefnt.

Og að flytja inn hamingjubúbblur til Íslands.

,,Björg (innskot: Þórhallsdóttir) vinkona mín er mikill listamaður. Fædd á Ísafirði en uppalin í Noregi eins og ég. Hún bjó til sína eigin uppskrift af búbbluvíni sem heitir Hamingjubúbblur.  Hamingjubúbblur er lífrænt freyðivín og það vinsælasta í Noregi, þar sem það kallast  Lykkebobler. Við settum það af stað um daginn að fara að flytja þetta vín til Íslands og nú er það í gámi á leið til landsins.“

Í Atvinnulífinu heyrum við reglulega um fólk sem starfar í fjarvinnu. Eða um Íslendinga sem eru búsettir og starfa erlendis. Í dag ætlum við að heyra hvernig það kom til að Rakel og Björn Hlynur ákváðu að flytja, að minnsta kosti tímabundið, til Ítalíu og forvitnast um hvort útlandaævintýri sem þetta, geti fætt af sér nýjar viðskiptahugmyndir. Eins og að flytja Hamingjubúbblur til Íslands.

Sumir eyða peningum í dýra bíla og baðherbergi

Rakel segir hugmyndina um að flytja til útlanda ekki vera ný af nálinni. Oft hafi hún og Björn Hlynur rætt um hversu gaman það gæti verið að prófa að búa í útlöndum.

En eins og flestir gerðu þau svo sem ekkert meira í því.

Þar til Covid ýtti við þeim.

„Við sátum við eldhúsborðið, innilokuð í einni af Covid bylgjunum. Og fórum að tala um hvort við ættum ekki bara að láta verða af þessu. Því oft lætur maður ekki verða af neinu vegna þess að maður er alltaf að bíða eftir einhverju. Bíða eftir því að tækifæri banki upp á, bíða eftir vinnutilboði og svo framvegis. Staðreyndin er samt auðvitað sú að það gerist ekkert ef maður bara situr og bíður.“

Samtalið við eldhúsborðið leiddi til þess að skötuhjúin fóru á netið og byrjuðu að skoða málin fyrir alvöru. Bæði eru þau hrifin af Ítalíu og fannst Ítalía því strax spennandi valkostur. Enda aðeins nokkra klukkustundaflug heim ef eitthvað væri. Og menning sem þau eru spennt að kynnast betur.

Ákvörðunin var tekin: Ítalía í eitt ár.

„Það er reyndar svo magnað hvað eitt ár getur gert mikið. Sigurlaug M. Jónasardóttir á RÚV og hjónin Helgi Björnsson og Vilborg Halldórsdóttir eru dæmi um fólk sem hafa flutt til Ítalíu og búið þar í eitt ár. Og ég hef tekið eftir því hjá þeim öllum, að þau tala samt um að þetta hafi verið ár sem breytti öllu! Ár hljómar því kannski ekki sem langur tími í lífinu. En áhrifaríkasti tíminn í lífinu, gæti samt verið þetta eina ár.“

Þetta var í byrjun þessa árs. Um hálfu ári síðar voru þau flutt út og sonur þeirra, Jón Marion, byrjaður í skóla.

Rakel segir tímalínuna meðal annars hafa tekið mið af því að Jón Marlon væri að byrja í grunnskóla. Sem hófst þá núna í haust, í Waldorfsskóla í Flórens.

„Við byrjum á því að reiða Jón Marlon í skólann á morgnana. Það gera Ítalirnir og því keyptum við okkur  notuð hjól í haust. Jón Marlon er í skólanum til klukkan 13 og það má segja að tíminn sem hann er í skólanum, sé okkar formlegi vinnutími. Því þegar hann er kominn heim, reynum við alltaf að gera eitthvað skemmtilegt,“ segir Rakel og bætir við:

Sem var hluti af ástæðunni fyrir því að við vildum flytja frá Íslandi. Þar sem allt of margir eru bara 45 ára að lenda í kulnun og alls konar. 

Að flytja hingað þýddi að gera eitthvað sem gæfi okkur innblástur og væri gefandi. 

Því það hlýtur bara að vera heima að það vanti einhverja lífsfyllingu hjá of mörgum. 

Of algengt er að heyra um óhamingju, þunglyndi eða að fólk sé að brenna út.“

Þar sem kulnun er meðal annars áskorun sem vinnuveitendur standa frammi fyrir, er rétt að staldra aðeins betur við þessi mál.

Því hvað gerir það að verkum, að Rakel telur of marga vera að brenna út?

„Það er þetta lífsgæðakapphlaup sem einkennir svo Ísland. Fólk er í einhverjum spíral og að taka sér lán fyrir neysluvörum. Margir til dæmis að kaupa sér rándýra jeppa eða að gera upp baðherbergið fyrir háar upphæðir. Ókei, gott og vel ef þetta er það sem gerir sumt fólk hamingjusamara. En við vildum frekar gera þetta og lítum líka á flutninginn hingað sem verðmæta fjárfestingu. Hér erum við að upplifa margt nýtt og að kynnast nýrri menningu.“

Rakel segir auðvitað ólíkt hverjir draumarnir eru hjá fólki.

„Við megum bara ekki gleyma því að lifa lífinu. Lífið á ekki að vera streð og stress yfir einhverri vinnu. Það má líka alveg taka lán fyrir svona ævintýri svo ég bendi á það,“ segir Rakel og bætir við: 

„Að mínu mati er svona ævintýri miklu betri fjárfesting en að gera upp baðið.“

Að drepa ekki drauminn

Talið berst þó að vinnunni. Því flest okkar erum háð því að vera með fastar tekjur til að framfleyta okkur. Við snúum okkur því að praktískari málum.

Fyrir það fyrsta ákváðu Rakel og Björn Hlynur að leigja sér hús. Húsið fundu þau snemma í ferlinu og festu sér það.

„Með því að gera það, vissum við að það yrði ekki aftur snúið.“

Hjónin leigðu einnig út sína íbúð í Reykjavík. Losuðu sig við dót og gáfu. Meðal annars til fólks sem var að koma frá Úkraínu og vantaði allt. Restin fór í geymslu.

„Við tókum ekkert hingað út nema töskur með fötum.“

Rakel og Björn Hlynur vinna bæði stóran hluta verkefna í tölvunni. Sem gerir fjarvinnu einfalda. Enda engin landamæri til á netinu. Og allir orðnir vanir Zoom, TEAMS eða öðrum myndspjallsformum.

„Ég er til dæmis núna að vinna í þáttaseríu um Vigdísi Finnbogadóttur sem við í Vesturport framleiðum. Þetta verða fjórir sjónvarpsþættir og í undirbúningsvinnunni felst mikið af minni vinnu í því að vinna í tölvunni. Þess utan, þá er fjarlægð ekkert mál. Til dæmis hittumst við Ágústu Ólafsdóttur sem er að vinna með mér í þessu í Osló um daginn. Tókum þrjá vinnudaga þar. Síðan kom hún líka hingað. Og þá tókum við þrjá daga hér.“

Sama á við um kvikmyndaverkefni sem Rakel er að vinna að með Sjón.

„Það sem var helst hjá mér eru verkefnin hjá Verandi. Sem er fyrirtæki sem ég á með Elvu Björk Barkardóttir. Og ég er bara svo rosalega heppin að hún var til í að leggja ýmislegt á sig til að drepa ekki drauminn. Að ég hafi getað gert það er gott dæmi um hvað það skiptir miklu máli að velja sér góða samstarfsaðila í lífinu,“ segir Rakel, en fyrirtækið Verandi framleiðir umhverfisvænar bað- húðvörur með hráefni sem annars væri hent færi til spillis. Til dæmis kaffikorgur í húðskrúbb, bygg í sápu eða agúrkuserum fyrir andlit.

Hvað með Björn Hlyn?

„Það sama á við um hann. Mikið af vinnunni hans er í tölvu því nú er verið að skrifa handrit að næstu Verbúðarseríunni og hann er einn af þeim sem er að vinna í því. Fyrra handritið tók mörg ár í vinnslu. Þegar það koma upp verkefni þar sem hann þarf að fara og vera staðbundið til að leika, þá er það ekkert mál. Hann fer þá bara heim eða þangað sem verkefnið er,“ svarar Rakel og bætir við að bæði séu þau mjög meðvituð og þakklát fyrir þau forréttindi að geta það.

Enda mörg störf sem ekki bjóða upp á að fjarvinna sé möguleg.

Hamingjubúbblur og önnur ævintýri

Þegar Rakel lýsir lífinu þarna úti dúkka upp alls kyns ævintýri eða önnur afþreyingarform. Til dæmis fer fjölskyldan reglulega til Tuskana, þar sem Starri Steindórsson rekur hótelið La Meridiana.

„Við vorum þar um daginn að týna ólívur,“ segir Rakel.

En hvað getur þú sagt okkur um þessar Hamingjubúbblur?

„Nú það er bara freyðivínið sem verður í öllum partíum innan skamms,“ segir Rakel og hlær.

Í ljós kemur að Hamingjubúbblurnar eiga sér reyndar merkilega sögu. Því uppskriftina að víninu, sem er lífrænt, bjó hin áðurnefnda Björg Þórhallsdóttir til.

Björg er fædd árið 1974 á Ísafirði. Fjölskylda Bjargar fluttist til Bærum í Noregi þegar hún var mjög ung og þar ólst hún að mestu leyti upp en einnig í Suðaustur Asíu. Aðeins þrítug var Björg orðin ekkja og einstæð móðir.

Björg lærði í Barcelona á Spáni. Og það var þar sem hún fékk hugmyndina að Hamingjubúbblunum umræddu. Undirstaðan í Hamingjubúbblunum eru þrúgur sem framleiddir eru í Castillo Perelada rétt fyrir utan Barcelone. Björg framleiðir einnig lífræn léttvín; hvítt, rautt og rósavín. Undirstöðurnar í þeim vínum eru Ítalskar.

En það eru Hamingjubúbblurnar sem eru á leiðinni til landsins í gámi. Flöskur sem Rakel segir merktar með afar fallegum flöskumiðum sem Björg hannar sjálf.

En er ekkert flókið ferli að fara allt í einu að flytja inn vín til Íslands?

„Nei alls ekki. Auðvitað er þetta bara eins og hvert annað verkefni í vinnunni. Maður bara vinnur í því og leysir. Alls kyns pappírar jú og þannig. En það er bara vinna,“ segir Rakel og bætir við: 

„Þetta er reyndar ekki bara eitthvað vín. Þetta er rosalega gott vín. Ég auðvitað bíð eftir því að vín fari að seljast í verslunum heima frekar en í Vínbúðinni. Finnst vínmenningin hér miklu heilbrigðari. Þótt fólk drekki oft en aldrei mikið þannig að maður sjái vín á fólki. Ég meina það ekki að hér sé ekki fólk sem eflaust er með áfengisvanda. En almennt er menningin allt önnur og heilbrigðara leið að mínu mati að fólk geti keypt sér vín í matvörubúðum og hætti þá kannski að láta svona mikið með vín bara vegna áhrifanna af því að drekka mikið af því.“

Stutt er síðan Rakel og Björn Hlynur fluttu til Flórens. Víninnflutningurinn átti sér því stuttan aðdraganda þar sem æskuvinkonurnar hittust í Barcelona, tóku vinnudaga og í kjölfarið ákvörðun.

Ég líka trúi því að í lífinu komi til manns alls kyns tækifæri ef maður bara þorir að kasta hugmyndum út í kosmóið og sjá hvað gerist. 

Því ef maður gerir það og er í flæði, þá gerist alltaf eitthvað. Við sköpum okkur með þessu okkar eigin vegferð. 

Síðan er ég auðvitað svo hrifin af myndinni YES man með Jim Carry. Þess vegna segi ég bara sí sí við öllu og þá gerast hlutirnir.“

Þá höfum við það: Segjum Já.