Í lok árs 2019 steig Margrét Lillý Einarsdóttir fram í Kompás og opnaði sig um uppvaxtarár sín á Nesinu sem einkenndust af vanrækslu og ofbeldi af hálfu móður.
Síðan þá hafa bæjaryfirvöld Seltjarnarnesbæjar beðist opinberlega afsökunar og Barnaverndarstofa gefið út skýrslu þar sem fram kemur að verulegir annmarkar hafi verið á meðferð barnaverndaryfirvalda í máli Margrétar. Tilkynningar hafi ekki verið skráðar og málið rannsakað með ómarkvissum og óskýrum hætti.
Frestur var gerður á aðalmeðferð málsins þann 16. mars til sáttaumleitana en sættir náðust ekki og hófst aðalmeðferð í málinu að nýju 2. maí.
Fréttastofa hitti feðginin áður en þau héldu í dómsal þann 16. mars og frestur var gefinn í málinu. Þá mátti finna á þeim báðum að þau væru enn bæði sár og reið.
„Það var komið svo illa fram við okkur af Seltjarnarnesbæ. Þau brutu svo rosalega á rétti okkar. Að hugsa sér, að fólk sem á að vinna með börnum skuli ekki geta haft þau í fyrsta sæti. Það er ótrúlegt,“ sagði Einar Björn Tómasson, faðir Margrétar, í viðtali þann 16. mars.
Enginn efi um erfiðar aðstæður á heimilinu
Í dómi Héraðsdóms Reykjavíkur sem fréttastofa hefur undir höndum segir að ekki sé ástæða til að efast um að Margrét hafi búið við erfðar aðstæður vegna veikinda móður sem hafi vafalaust haft mikil áhrif á hana og hún muni þurfa tíma til að vinna úr. Þá sé heldur ekki ástæða til að efast um erfiðar tilfinningar Einars Björns, föður hennar, vegna þeirra aðstæðna.
Dómurinn telur hins vegar að virtum gögnum málsins ekki hægt að álykta að þeir erfiðleikar sem voru á heimilinu og Margrét lýsti, og ætlaður miski vegna þeirra, sé afleiðingar af ólögmætri og saknæmri háttsemi af hálfu starfsmanna Seltjarnarnesbæjar við meðferð máls hennar.
Ítarlegri og formlegri skráning um meðferð málsins hefðu ekki endilega leitt til þess að viðbrögð bæjarins hefðu verið önnur í veikindum móður Margrétar árin 2007 og 2012 í atriðum sem skiptu verulegu máli fyrir heill Margrétar.
Ekki víst að atburðarásin hefði orðið önnur
Ekki yrði staðhæft að atburðarásin og uppeldisaðstæður Margrétar hefðu farið á annan og betri veg ef öllum formreglum hefði verið fylgt. Þá væri ekki talið að misbrestur á eða ófullnægjandi skráning upplýsinga og ritun greinagerða um meðferð málsins gæti orðið sjálfstæður grundvöllur miskabóta.
Hafnaði dómurinn því að málsmeðferð starfsmanna bæjarins hefði valdið Margréti og föður hennar líkamstjóni af ásetningi eða stórfelldu gáleysi eða falið í sér ólögmæta meingerð gegn frelsi, frið, æru eða persónu þeirra í skilningi skaðabótalaga. Ekki væru heldur fyrir hendi skilyrði til greiðslu miskabóta sem krafist væri.
Krafist var níu milljóna króna í skaðabætur fyrir Margréti og þriggja milljóna króna fyrir Einar Björn. Hann segir málinu ekki lokið og að dómnum í dag verði áfrýjað til Landsréttar.
